گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: کابینه امنیتی رژیم صهیونیستی بار دیگر به گسترش عملیات نظامی و اشغال کامل غزه رای داد. این تصمیم که مستقیماً توسط بنیامین نتانیاهو پیشنهاد و پیگیری شد، بیش از آنکه متکی بر یک استراتژی نظامی هوشمندانه باشد، از مانور‌های او در سیاست داخلی پرده برمی‌دارد. در حالی که جهان با چشمانی پر از خشم و اندوه به ویرانی‌های غزه می‌نگرد، نتانیاهو با این اقدام، نه تنها بر آتش جنگ می‌دمد، بلکه بقای سیاسی خود را بر پایه رنج مردم بی‌دفاع غزه بنا می‌کند.
با تصمیم نتانیاهو برای محاصره و اشغال شهر غزه، فاجعه انسانی عمیق‌تر می‌شود. این طرح، که علی‌رغم مخالفت شدید فرماندهان نظامی رژیم صهیونیستی تصویب شد، هشدار‌های جدی درباره تشدید بحران انسانی و به خطر افتادن جان گروگان‌های صهیونیستی باقی‌مانده در غزه را نادیده گرفته است. ارتش رژیم، که در نتیجه دو سال جنگ مداوم خسته و فرسوده شده، هشدار می‌دهد که این عملیات، غزه را به تله‌ای مرگبار برای سربازان اسرائیلی تبدیل خواهد کرد.
اما چرا نتانیاهو بر چنین تصمیمی اصرار دارد؟ پاسخ در عمق بحران سیاسی داخلی رژیم نهفته است. نتانیاهو، که از طریق ائتلاف با جریان راست افراطی به رهبری «ایتامار بن‌گویر» و «بزالل اسموتریچ» قدرت را حفظ کرده، جنگ را به ابزاری برای بقای خود تبدیل کرده است. این شرکای افراطی، بار‌ها با تهدید به انحلال کابینه، مانع پیشرفت مذاکرات آتش‌بس شده‌اند. آنها با رویای بازسازی شهرک‌های صهیونیستی در غزه و الحاق نهایی این باریکه به سرزمین‌های اشغالی، خواستار اشغال کامل آن هستند.
نتانیاهو در مصاحبه با فاکس نیوز اعلام کرد که ارتش «اسرائیل» پس از نابودی حماس، غزه را ترک خواهد کرد. این تصمیم، نه تنها شرکای راست افراطی را خشمگین کرده، بلکه با مخالفت شدید ارتش رژیم روبهرو شده است. در جلسه کابینه امنیتی رژیم که ۱۰ ساعت به طول انجامید، «ایال زمیر» رئیس ستاد ارتش به صراحت هشدار داد که بازگشت به سیاست اشغالگری، جان گروگان‌ها و سربازان را به خطر می‌اندازد و ارتش را بیش از پیش خسته می‌کند.
این هشدارها، بازتابی از افکار عمومی در داخل رژیم است. نظرسنجی‌های متعدد نشان می‌دهد که اکثریت شهرک نشینان خواهان آتش‌بسی هستند که گروگان‌ها را بازگرداند و جنگ را پایان دهد. اما نتانیاهو که در حبابی از خون‌خواری و خودخواهی محبوس شده، این صدا‌ها را نادیده می‌گیرد. تحلیل‌گران و مخالفان سیاسی او این رفتار را ناشی از نیاز مبرم به بقا می‌دانند؛ جنگ، برای نتانیاهو، نه یک ضرورت استراتژیک، بلکه یک سپر در برابر سقوط است.
در عرصه بین‌المللی نیز، این تصمیم رژیم صهیونیستی را به انزوایی بی‌سابقه کشانده است. حتی با وجود حمایت بی‌قیدوشرط کاخ سفید تحت رهبری ترامپ، که آزادی عمل کاملی به نتانیاهو داده، بحران قحطی و گرسنگی در غزه، مشروعیت جهانی جنگ را نابود کرده است. واکنش‌ها به این تصمیم، سریع و قاطع بود. آلمان، دومین متحد استراتژیک رژیم صهیونیستی، صادرات برخی تسلیحات نظامی به اسرائیل را متوقف کرده و این اقدام، زمینه‌ای برای کاهش روابط دیگر کشور‌های اروپایی فراهم می‌آورد.
طرح نتانیاهو هیچ‌یک از طرفین را راضی نمی‌کند؛ نه متحدان خارجی، نه فرماندهان نظامی، نه افکار عمومی داخلی و نه حتی شرکای افراطی. تنها ذی‌نفع این تصمیم خود نتانیاهوست. او با این مانور نظامی به دنبال خریدن زمان برای فرار از فروپاشی کابنیه ائتلافی و حفظ صندلی قدرت است.
در نهایت، این تصمیم نتانیاهو، یک شکست مفتضحانه در میدان نظامی و سیاسی است. دولت بیمار او، آخرین نفس‌هایش را می‌کشد. اگر نتانیاهو نتواند تعادل میان فشار‌های داخلی و خارجی را حفظ کند، ممکن است این مانور احمقانه، به جای نجات او، به سقوطش منجر شود. جهان، با نگاهی دقیق‌تر، باید این واقعیت را دریابد که جنگ غزه، دیگر تنها یک درگیری نظامی نیست، بلکه عرصه‌ای برای بازی قدرت میان جناح‌های داخلی رژیم صهیونیستی است.
انتهای پیام/ ۱۳۴
