به گزارش خبرنگار بینالملل دفاع‌پرس، ارتش اسرائیل شامگاه یکشنبه در حمله‌ای پهپادی، چادر مهم‌ترین تیم رسانه‌ای غزه را هدف قرار داد و «انس الشریف» و «محمد قریقع» را به همراه سه نفر دیگر از همکاران در ورودی بیمارستان الشفاء به قتل رساند.
الشریف و قریقع به رغم تراژدی‌های طاقت‌فرسایی که در زندگی شخصی تجربه کرده بودند، در شرایط طاقت‌فرسا به مستندسازی نسل‌کشی اسرائیل در غزه ادامه دادند. مانند همه اهالی غزه، الشریف و قریقع تحت اشغال اسرائیل متولد و بزرگ شدند و بیشتر عمرشان تحت محاصره کامل زمینی، دریایی و هوایی اسرائیل سپری شد.
روزنامه‌نگاران مقتول ظرف ۲۲ ماه گذشته به مستندسازی جنگ در غزه و تأثیر آن بر زندگی مردم مشغول بودند. قریقع تنها فرزند یک خانواده فلسطینی بود و مادر خود را سال گذشته در جریان یورش ارتش اسرائیل به بیمارستان الشفاء از دست داد. او دو هفته به دنبال مادرش گشت و در نهایت جسد در حال تجزیه او را در پله‌های بیمارستان یافت. شاهدان گفتند که مادر این روزنامه‌نگار به ضرب گلوله و بدون هیچ توجیه جنگی به قتل رسید.
محاصره غزه از سال‌های دور جنبه‌های مختلف زندگی فلسطینی‌ها را از معیشت گرفته تا روابط خانوادگی تحت تأثیر قرار داد و الشریف و قریقع را وادار کرد تا زندگی خود را وقف روایت مبارزه مردم فلسطین با اشغالگران کنند. الشریف در دانشگاه الاقصی رشته مطالعات رسانه را خوانده بود و به‌خاطر گزارش‌های مستندش از دل بحران شناخته می‌شد.
«یاسر البنا» روزنامه‌نگار فلسطینی حاضر در غزه، درباره الشریف می‌گوید: «وقتی اسرائیل به بیش از دو میلیون فلسطینی دستور داد تا به جنوب فرار کنند، الشریف در شمال ماند تا رویداد‌ها و اقدامات ارتش اسرائیل را مستند کند. با اینکه جانش در خطر بود، فقط پنج دقیقه پس از هر انفجار در غزه، به محل حادثه می‌رفت تا جنایت اسرائیل را روایت کند».
روابط حرفه‌ای البنا و قریقع از سال گذشته تقویت شد. در آن زمان، البنا در جنوب و قریقع در شمال غزه بود و آنها اغلب اطلاعات دقیق و حساسی را با هم تبادل می‌کردند تا نسل‌کشی اسرائیل را بهتر پوشش دهند.
البنا درباره قریقع می‌گوید: «او برای کمک به من یا هر روزنامه‌نگار دیگری لحظه‌ای درنگ نمی‌کرد و همیشه صبور و آرام بود».
در اکتبر ۲۰۲۴، اسرائیل مدعی شد که الشریف نیرو‌های حماس را رهبری می‌کرده، اما شبکه الجزیره قطر بار‌ها آن را تکذیب کرد. از آن زمان، الشریف می‌دانست که جانش در خطر است. او در ماه ژوئیه به کمیته حفاظت از روزنامه‌نگاران گفت: «پوشش من از نسل‌کشی در نوار غزه، به اسرائیل آسیب می‌زند و تصویرش را در جهان مخدوش می‌کند».
تهدید‌های اسرائیل علیه الشریف باعث شد شماری از خواص در روز‌های آخر از مصاحبه کردن با وی فرار کنند چرا که هر لحظه انتظار حمله اسرائیل را می‌کشیدند. با این حال اکثر مردم، شجاعت او را تحسین و از او حمایت می‌کردند. در این میان قریقع تنها کسی بود که با وجود تمام خطرات به همکاری با الشریف ادامه داد.
البنا می‌گوید: «رابطه بین آنها بسیار قوی بود و می‌دانستند که هر دو ممکن است هر لحظه در اثر بمباران اسرائیل کشته شوند. اکثر مردم می‌دانستند که الشریف آخرین روز‌های زندگی‌اش را سپری می‌کند. با این حال همکاران روزنامه‌نگاران در غزه به الشریف نزدیک‌تر شدند. ما اراده کردیم که با هم زندگی کنیم و سپس با هم بمیریم».
«تامر المسحال» همکار استودیوی الجزیره در دوحه قطر، فاش کرد که الشریف و قریقع پیش از مرگ، با فرسایش ذهنی و جسمی شدیدی مواجه بودند. آنها به‌ندرت گوشی‌های خود را خاموش می‌کردند، زیرا گستردگی جنایات اسرائیل آنها را مجبور می‌کرد تمام زمان خود را به گزارشگری اختصاص دهند.
المسحال در حالی که اشک می‌ریخت، گفت: «اینها روزنامه‌نگار هستند. اینها الگو هستند. پس از مرگ انس، من و همکارانم قول می‌دهیم که رسالت حرفه‌ای آنها را با مسئولیت کامل ادامه خواهیم داد».
صالح جعفر روزنامه‌نگار فلسطینی حاضر در غزه خاطرنشان کرد: «اسرائیل رسانه‌ها را هدف قرار می‌دهد تا جنایاتش را در غزه از چشم جهان مخفی کند. اما اسرائیل نمی‌توانند ما را ساکت کند. همکاران انس و محمد در غزه راه آنها را ادامه می‌دهند و صدا و تصویر زشت اسرائیل را به تمام جهان مخابره می‌کنند.»
از ۷ اکتبر تا کنون، اسرائیل ورود روزنامه‌نگاران بین‌المللی به غزه را ممنوع کرده و نزدیک به ۲۷۰ روزنامه‌نگار را کشته است.
انتهای پیام/ ۹۴۴
