به گزارش دفاع‌پرس از شیراز- طاهره کرونی؛ ۲۶ مرداد ۱۳۶۹ ایران عزیز بیشتر به آغوش بزرگی می‌مانست که سال‌ها بسته مانده بود و ناگهان گشوده شد. چشم‌ها در پی پیدا کردن چهره‌هایی می‌دوید که سال‌ها پشت میله‌های اردوگاه‌های دشمن جا مانده بودند.
آن روز باد هم انگار خرمشهر و هوای جبهه را می‌آورد مادرانی که با چادر‌های خاکی رنگ هنوز بوی لباس پسرانشان را به یاد داشتند حالا در میان انبوه جمعیت صدای پایشان را می‌شنیدند. پدرانی که سال‌ها با قاب عکسی بر دیوار حرف زده بودند حالا می‌توانستند شانه‌های فرزندشان را لمس کنند.
آزادگان تنها اسیرانی نبودند که برگشتند، آن روز بخشی از عزت و ایمان این سرزمین هم دوباره به خانه برگشت. آنها با زخم‌هایی بر تن و خاطراتی پر از شکنجه و تنهایی، اما با قامتی استوار قدم به وطن گذاشتند. لبخندهایشان شاید آرام، اما نگاهشان قاطع و سربلند بود. از نظر آنها اردوگاه دشمن زندان نبود، دانشگاه بود. یاد گرفتند برای ایران نفس بکشند حتی اگر نفس‌های آنان بوی خون بدهد.
آن روز فقط یک روز آزادی نبود، بازگشت ایمان، عزت و صبری بود که در اردوگاه‌های بعثی سال‌ها صیقل خورده بود. آزادگان با زخم‌هایی بر تن و خاطراتی پر از تلخی، اما بادلی سرشار از عشق به وطن بازگشتند. امروز که نسل تازه شیراز در خیابان‌های پرنور شهر قدم می‌زند شاید آن روز‌ها را فقط از قاب عکس‌ها بشناسد که پرستوها دوباره به خانه برگشتند روزی که آسمان فارس پر از پرواز شد.
آن روز حال و هوای شیراز متفاوت بود. از میدان شهرداری تا خیابان زند پرچم‌های سه رنگ در دست مردم موج می‌زد و شاخه‌های گل در هوا پراکنده می‌شد. این بار شهر برای استقبال از مردانی آماده شده بود که سال‌ها دور از وطن سخت‌ترین روز‌ها را با امید و پایداری گذرانده بودند و مردم شیراز صحنه‌هایی را رقم زدند که هنوز در خاطره‌ها ماندگار شده‌اند. مادران با روسری‌های سفیدو بغض در چشم داشتند و پسرانی که با قدم‌های تردیدآمیز، اما پر صلابت به آغوش وطن آمدند.
جمعیت مشتاقی که چهره‌های خسته، اما سربلند فرزندانشان را چشم انتظار بودند. صدای گریه، لبخند و بوسه‌هایی که سال‌ها در دل مخفی باقی مانده بود فضا را پر کرده بود. این قصه فقط یک بازگشت نبود بلکه آغاز قصه‌ای از ایثار و سرزندگی بود.
در همان ایام ستاد رسیدگی به امور آزادگان که چهار روز پیش ۲۲ مرداد تشکیل شده بود زمینه ساز بازگشت باشکوه حدود ۴۰ هزار آزاده به کشور شد. استان فارس نیز با تقدیم ۲ هزار و ۲۳۰ آزاده به انقلاب و رتبه هفتم تعداد آزادگان در کشور نقشی درخور توجه ایفا کرد. جمعی که حدود پنج درصد از کل آزادگان کشور را شامل میشدند.
در حال حاضر صداهای فریاد هم رزمان در زیر شکنجه های صدامیان در گوش آزادگان میپیچد و زخم ها آنها با وجود گذشت سال ها هنوز التیام نیافته است.
انتهای پیام/
