به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، پر میکشد ناخودآگاه روح و دلش، گویی زمان میایستد وقتی صدای آرامش بخش اذان در گوشهایش میپیچد.
سراسیمه با نگاهش دنبال چیزی میگردد، چشمهایش را میبندد و آه میکشد.
زیر لب، الله اکبر گویان قدم برمیدارد به سمت رودخانهای آن سوی سنگرها. خوشحال صدا میزند بچهها آب، وقت نماز است. همسنگریها بسوی آب روان میشوند. گویی روی بال فرشتهها غرق در آرامشند. آسمان آبیتر از همیشه، انگار به دستان بالا رفته سمت پرورگار خیره شده، حالا روحها پاک و قلبها پاک و پاکتر.
