به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، در سرزمین غیرت و پهلوانی، شهر دزفول، جوانی از تبار شجاعت و مردانگی پا به دنیا گذاشت که تقدیرش دفاع از وطن و جاودانه شدن در راه خدا بود. «مهدی صفدری» کشتی‌گیر خوش‌اخلاق و پرآتیه‌ای که سال‌ها روی تشک کشتی با حریفان می‌جنگید، این‌بار در میدان نبردی واقعی و مقدس، جان بر کف گذاشت تا امنیت ایران اسلامی پابرجا بماند.
مهدی از همان نخستین روز‌های خدمت سربازی، با روحیه‌ای مسئولانه و عشق به سلاحی که در اختیار داشت، در نقش خدمه توپ پدافندی با دقت و وسواس مثال‌زدنی کار می‌کرد. هیچ‌گاه اجازه نمی‌داد غبار یا نقصی بر سلاحی که حافظ جان مردم بود، بنشیند. بار‌ها و بار‌ها دیده شد که ساعت‌ها بعد از پایان شیفت، مشغول تمیزکاری و روغن‌کاری توپ می‌شد تا مطمئن باشد در لحظه شلیک، کوچک‌ترین نقصی پیش نمی‌آید.
او تنها یک سرباز نبود؛ مهدی معلمی مهربان برای سربازان تازه‌وارد بود. با صبر و حوصله آموزش می‌داد، اما در روز‌های سخت و پرخطر، بیشتر کار‌ها را خودش انجام می‌داد تا مبادا بی‌تجربگی دوستانش باعث حادثه‌ای شود. در میان صدای آژیر‌ها و تهدید حملات دشمن، مهدی ستون آرامش یگان بود؛ هر بار که با خانواده تماس می‌گرفت، با لحنی مطمئن و پر از آرامش می‌گفت: «نگران نباشید… من خوبم، اینجا همه چیز تحت کنترله.»
سرانجام شامگاه ۳۰ خرداد ۱۴۰۴، هنگام حمله ناجوانمردانه و وحشیانه رژیم تروریستی صهیونیستی به منطقه اندیمشک، مهدی صفدری در حالی‌که همچنان در خط مقدم دفاع و آماده‌سازی توپ پدافندی بود، بال‌های پرواز به سوی آسمان گشود و به جمع شهدای مدافع وطن پیوست.
نام او برای همیشه به‌عنوان پهلوانی بی‌ادعا و سربازی فداکار در تاریخ این سرزمین خواهد درخشید؛ جوانی که از تشک کشتی تا سنگر دفاع از وطن، مردانگی را معنا کرد و امنیت امروز ایران را با خون پاک خود امضا کرد.
انتهای پیام/ 112
