به گزارش دفاع‌پرس از خراسان رضوی، شهید «محمود کاوه» متولد ۱۳۴۰ در مشهد بود و همان‌طور که هم‌رزمانش روایت می‌کنند، او از نوجوانی در میدان مبارزه با رژیم پهلوی و بعد در جریان انقلاب اسلامی حضوری جدی داشت. هنوز ۲۰ ساله نشده بود که وارد کردستان شد و در خط مقدم مقابله با گروهک‌های ضدانقلاب، مسئولیت فرماندهی گردان را پذیرفت. این انتخاب، نقطه تمایز اوست؛ در زمانی که بسیاری از هم‌سن‌وسال‌هایش به فکر تحصیل یا کار شخصی بودند، او تصمیم گرفت بار سنگین امنیت یک منطقه بحرانی کشور را به دوش بکشد.
ویژگی شاخص کاوه، «فرار نکردن از مسئولیت» بود. او نه تنها در سختی‌ها عقب ننشست بلکه از همان ابتدا مسئولیت‌های بزرگ‌تر را با آغوش باز پذیرفت. این خصلت، امروز نیز می‌تواند برای نسلی که گاهی با برچسب بی‌تفاوتی یا فردگرایی شناخته می‌شود، درسی جدی باشد.
فرماندهی متفاوت؛ رفاقت به جای دستور
هم‌رزمان شهید بار‌ها گفته‌اند: «کاوه برای بچه‌ها فقط فرمانده نبود، برادر بود.» او به جای اینکه صرفاً از بالا دستور بدهد، در میدان همراه آنان می‌ایستاد. در عملیات‌ها پیشاپیش نیروهایش حرکت می‌کرد و در پشت جبهه نیز با ساده‌ترین رفتار، فاصله‌ها را از میان می‌برد.
در دوره‌ای که بخشی از جوانان امروز از شکاف‌های نسلی و مدیریتی گلایه دارند، این الگو بسیار مهم است؛ فرمانده‌ای که می‌داند اقتدار بدون همدلی پایدار نیست. جوان امروز هم اگر بخواهد در محیط دانشگاه، کار، یا فعالیت اجتماعی‌اش اثرگذار باشد، نیازمند همین مدل رهبری است؛ یعنی مسئولیت‌پذیری همراه با فهم متقابل و رفاقت.
صداقت و شفافیت؛ حلقه مفقوده امروز
یکی از خصوصیات بارز شهید کاوه صداقت بی‌پیرایه‌اش بود. او اهل شعار دادن یا وعده‌های بی‌عمل نبود. وقتی تصمیمی می‌گرفت، بی‌پرده با رزمندگانش در میان می‌گذاشت. این ویژگی، امروز بیش از هر زمان دیگری مورد مطالبه نسل جوان است. جامعه‌ای که با حجم انبوه اطلاعات و شایعات دست‌وپنجه نرم می‌کند، بیش از هر چیز به الگو‌هایی نیاز دارد که صداقت را سرلوحه قرار دهند.
برای جوان امروز، مسئولیت‌پذیری بدون صداقت معنایی ندارد. شهید کاوه نشان داد که صداقت، نه تنها باعث تضعیف اقتدار نمی‌شود بلکه اعتماد و همراهی را چند برابر می‌کند.
آرمانخواهی همراه با واقع‌بینی
شهید کاوه در کنار آرمان‌گرایی، واقع‌بین هم بود. او می‌دانست که تنها با شعار نمی‌توان امنیت کشور را حفظ کرد. برای همین در میدان نبرد، به تاکتیک‌های عملیاتی نوآورانه روی می‌آورد و به‌روز بودن را جدی می‌گرفت.
این ترکیب آرمانخواهی و واقع‌بینی برای نسل امروز نیز یک نیاز حیاتی است. در دورانی که بخشی از جوانان بین ناامیدی و هیجان‌های زودگذر سرگردان‌اند، کاوه الگویی است که نشان می‌دهد می‌توان بلندپرواز بود و در عین حال با عقلانیت و برنامه پیش رفت.
مسئولیت اجتماعی امروز؛ میدان‌های جدید جهاد
مسئولیت اجتماعی امروز، میدان‌های جدید جهاد است. اگر بخواهیم تجربه شهید کاوه در میدان جنگ را امروز به زبان نسل جوان بازتعریف کنیم، می‌بینیم که همان شجاعت و پیش‌قدم بودن او، در عرصه‌های دیگری نیز معنا پیدا می‌کند.
در میدان علم و فناوری، جهاد یعنی تلاش برای خودکفایی، حل چالش‌های ملی و خلق ایده‌هایی که کشور را به جلو ببرد. در میدان فرهنگ و رسانه، جهاد یعنی روایت‌سازی درست، مقابله با تهاجم فکری و پاسداری از ارزش‌ها؛ و در میدان خدمت اجتماعی، جهاد یعنی حضور داوطلبانه در مناطق محروم، کمک به هم‌وطنان در بحران‌ها و ایستادن کنار نیازمندان.
اگر شهید کاوه امروز میان ما بود، همان روحیه همیشگی‌اش را در این میدان‌ها هم نشان می‌داد؛ جلوتر از دیگران می‌ایستاد، دست دیگران را می‌گرفت و همه را به حرکت در مسیر خدمت و ایثار دعوت می‌کرد.
آیا نسل امروز می‌تواند کاوه باشد؟
آیا نسل امروز با سبک زندگی و دغدغه‌های متفاوت می‌تواند از شهید کاوه الگو بگیرد؟ پاسخ روشن است: الگوگیری به معنای تکرار عین‌به‌عین گذشته نیست. نسل امروز لازم نیست در میدان جنگ بجنگد تا شبیه کاوه باشد؛ کافی است همان سه اصل را در زندگی جاری کند: مسئولیت‌پذیری، صداقت و پیشتازی در میدان خدمت.
نمونه‌های عینی هم وجود دارد؛ از جوانانی که در بحران کرونا داوطلبانه به یاری مردم شتافتند تا دانشجویانی که در عرصه فناوری، طرح‌های ملی را پیش می‌برند. اینها همان کاوه‌های امروزند.
منبع: شهرآرا
انتهای پیام/
