به گزارش گروه بین‌الملل دفاع‌پرس، بلومبرگ در گزارشی به بررسی سیاست دولت آمریکا در قبال حملات اسرائیل به غزه پرداخت. در این گزارش آمده است: «نگاهی کلی و جزئی نشان می‌دهد که دولت ترامپ هیچ برنامه‌ای برای فلسطینی‌ها ندارد، جز اینکه اجازه دهد نتانیاهو هر کاری که می‌خواهد انجام دهد.
زمانی که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در فوریه اظهار داشت می‌تواند غزه‌ی ویران را به ساحل لوکس و درخشان (ریویرا) تبدیل کند، کسانی که از مناقشه طولانی فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها آگاه بودند، تنها چشمانشان را گرد کردند و امیدوار بودند این خیال هم مانند بسیاری دیگر فراموش شود.
اما اکنون، این ایده‌ی ساحل لوکس دوباره بازگشته است؛ ظاهراً به توصیه افرادی، چون جرد کوشنر، داماد ترامپ، و تونی بلر، نخست‌وزیر پیشین بریتانیا». این طرح در واشنگتن به شکل یک ارائه با سبک رایج در پروژه‌های املاک و مستغلات در حال گردش است؛ حوزه‌ای که برای کوشنر، ترامپ و استیو ویتکاف، نماینده ویژه ترامپ در خاورمیانه، کاملاً آشناست. در پیش‌نویسی که واشنگتن پست به آن دست یافته، غزه قرار است به نهادی با نامی اورولی به نام GREAT Trust (برای بازسازی، شتاب‌بخشی اقتصادی و دگرگونی غزه) سپرده شود؛ نهادی که غزه را به مرکزی براق برای گردشگری، فناوری و تجارت بدل کند.
چالش بزرگ طرح آمریکا برای ایجاد ساحل لوکس در غزهاما اشکال بزرگ اینجاست که برای تحقق چنین طرحی، اکثریت دو میلیون فلسطینی ساکن غزه باید به نوعی از آنجا خارج شوند. بنیامین نتانیاهو و برخی از وزرای راست‌گرای کابینه‌اش پیشتر این ایده را مطرح کرده‌اند و در حال آماده‌سازی برای یورش نظامی جدیدی برای اشغال تمام یا بخش اعظم غزه هستند.
ظاهراً دولت اسرائیل حتی تبعید فلسطینی‌ها به کشور‌هایی مانند لیبی، سودان جنوبی و سومالی‌لند را بررسی کرده است؛ کشور‌هایی که هیچ‌یک شباهتی به «ساحل لوکس» ندارند. پیش‌نویس طرح GREAT تأکید می‌کند که این جابه‌جایی‌ها «داوطلبانه» خواهند بود؛ واژه‌ای که به وفور به کار رفته است. فلسطینی‌ها ظاهراً مجبور نخواهند شد، بلکه تشویق می‌شوند که بروند؛ با مشوق‌هایی مانند ۵۰۰۰ دلار نقد و وعده تأمین غذا به مدت یک سال. مالکان زمین هم شاید یک «توکن دیجیتال» دریافت کنند، هرچند معلوم نیست آن دقیقاً چه باشد.
ابهام در سیاست آمریکا در منطقهشیبلی تلهامی، استاد دانشگاه مریلند و کارشناس سیاست آمریکا در خاورمیانه، درباره این طرح گفت: «این ایده‌ی به‌اصطلاح ساحل لوکس در واقع روشی پر زرق‌وبرق برای فروش پاکسازی قومی است.» او افزود: «برای اولین بار در دوران کاری‌ام، واقعاً نمی‌دانم سیاست آمریکا در منطقه چیست.»
نتانیاهو هنر چاپلوسی و دست‌کاری ترامپ را به خوبی می‌دانداگر استراتژی منسجمی وجود داشته باشد، به‌خوبی پنهان شده است. به گفته تلهامی، ترامپ «از بسیاری مسائل سررشته‌ای ندارد» و این فرصت را به دیگران می‌دهد که ذهن او را تحت تأثیر قرار دهند؛ از مایک هاکبی، سفیر انجیلی و به‌شدت طرفدار اسرائیل آمریکا در بیت‌المقدس گرفته تا نتانیاهو که هنر چاپلوسی، بی‌اعتنایی و دست‌کاری ترامپ را همزمان آموخته است. تلهامی گفت: «نتانیاهو از ترامپ همان چیزی را می‌گیرد که می‌خواهد، همان‌طور که [ولادیمیر]پوتین می‌گیرد.»
در غزه اسرائیل عمدتاً در طول سال مانع ورود غذا شده یا اجازه شرایطی را داده است که سازمان‌های بین‌المللی وابسته به سازمان ملل آن را رسماً «قحطی» می‌نامند. ترامپ هم با این توصیف موافق است و گفته: «این وضعیت گرسنگی واقعی است… و نمی‌توان آن را جعل کرد.»، اما سفیر آمریکا در اسرائیل تمام تقصیر‌ها را به گردن حماس می‌اندازد. در نتیجه، سیاست واشنگتن کاملاً در راستای تل‌آویو قرار گرفته و حتی با سایر اعضای شورای امنیت سازمان ملل مخالفت کرده و برچسب «قحطی» را رد کرده است.
حرکت آمریکا در مسیر مخالف جامعه بین‌المللبه همین ترتیب، دولت ترامپ برچسب «نسل‌کشی» را هم رد می‌کند؛ حتی در حالی که شمار فزاینده‌ای از سیاستمداران، حقوقدانان و پژوهشگران (از جمله انجمن بین‌المللی پژوهشگران نسل‌کشی) آن را پذیرفته‌اند. در حالی که بسیاری از متحدان آمریکا — از استرالیا و کانادا گرفته تا فرانسه، مالت، پرتغال، بریتانیا و احتمالاً بلژیک — در نشست امسال سازمان ملل قصد دارند به ۱۴۵ کشوری بپیوندند که فلسطین را به رسمیت شناخته‌اند، واشنگتن در مسیر مخالف حرکت می‌کند؛ با لغو یا رد روادید رهبران فلسطینی برای جلوگیری از حضور آنها در مجمع عمومی. در ژوئیه، آمریکا نشست ده‌ها کشور درباره راه‌حل دو دولتی را نیز تحریم کرد. آمریکا به نتانیاهو آزادی عمل داده استاین رویکرد آمریکا عجیب است، زیرا راه‌حل دو دولتی دهه‌ها هدف رسمی سیاست واشنگتن بوده است و دولت ترامپ به طور رسمی آن را کنار نگذاشته است. هرچند چند بار نزدیک به این کار شد، از جمله وقتی هاکبی اظهاراتی مبهم در این باره بیان کرد. در همین حال، شماری از وزرای کابینه نتانیاهو آشکارا خواستار الحاق غزه و کرانه باختری‌اند و خود نتانیاهو همواره اقداماتی انجام داده که عملاً تشکیل یک دولت فلسطینی را غیرممکن کند. آمریکا ظاهراً به او آزادی عمل داده است. این خلأ سیاستی موجب سردرگمی و آشفتگی در دستگاه اجرایی آمریکا شده است. شاهد قریشی، مسئول رسانه‌ای وزارت خارجه که پس از آغاز دومین دوره ترامپ مسئول پرونده اسرائیل-فلسطین شد، روایت می‌کند که تلاش داشت بیانیه‌هایی صادر کند که سیاست دولت را بازتاب دهد.
انتهای پیام/۹۵۵
