گروه ساجد دفاع‌پرس: بزرگترین مؤلفه‌ای که جنگ تحمیلی هشت‌ساله را مقدس کرد، معنویت بود که در کنار عقلانیت، موجب درخشش رزمندگان اسلام مقابل ارتش تا به‌دندان مسلح بعثی و خلق حماسه‌هایی شگرف شد؛ بدون‌شک یک بعد از این معنویت، امدادهای غیبی بود که در نتیجه توسل رزمندگان به اهل‌بیت (ع) رخ می‌داد و عنایاتی خاصه از جانب برگزیدگان الهی، بر جبهه حق و راهگشای نیروهای اسلام در مواقع بحران بود.
از دشمن به دشمن
اصابت خمپاره به سنگر مهمات بعثی‌ها و دسترسی رزمندگان اسلام به این مهمات نمونه‌ای از این امدادهای غیبی بوده که ماحصل آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده است: در حمله «نصر ۴» در کردستان برای فتح شهر «ماووت» عراق شرکت کرده بودم، وارد عمل شدیم. خط را از لشکر ۲۵ کربلا تحویل گرفتیم و عملیات را شروع کردیم. شب را به هر جان کندنی بود، به صبح رساندیم. موقع غروب آفتاب عراق پاتک کرد، آتش زیادی روی ما ریخت، هیچ‌کدام مهمات نداشتیم.
عراقی‌ها هم به سرعت می‌آمدند جلو؛ حالا ما نه فرمانده داشتیم نه بزرگتر و راهنمایی؛ همه مثل بچه‌ها زدیم زیر گریه یک مرتبه صدای انفجار شدیدی شنیده شد. یکی از بچه‌ها فریاد زد کمک کمک. گرد و غبار که نشست، دیدیم خمپاره به سنگر مهمات عراقی‌ها خورده و آن را باز کرده است. با استفاده از آن مهمات توانستیم ارتفاع را فتح کنیم و تا صبح روز بعد که بچه‌ها به کمک ما آمدند، از آن‌جا محافظت کردیم.
انتهای پیام/ 113
