گروه استان‌های دفاع‌پرس_«سیده معصومه حسینی»؛ سلسله مباحث «عدالت‌نامه‌ای برای عصر بی‌پناهی» با شرح تطبیقی دعای چهاردهم صحیفه سجادیه با عصر حاضر در پیش روی شما است که بخش دهم آن با عنوان «تأخیر عدالت؛ آزمون صبر و نیت» پرداخته شد.
فراز چهاردهم دعا:
اللَّهُمَّ وَ إِنْ کَانَتِ الْخِیَرَةُ لِی عِنْدَکَ فِی تَأْخِیرِ الْأَخْذِ لِی وَ تَرْکِ الِانْتِقَامِ مِمَّنْ ظَلَمَنِی إِلَى یَوْمِ الْفَصْلِ وَ مَجْمَعِ الْخَصْمِ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَیِّدْنِی مِنْکَ بِنِیَّةٍ صَادِقَةٍ وَ صَبْرٍ دَائِمٍ
مقدمه:
یکی از سخت‌ترین لحظات برای مظلوم، زمانی است که می‌بیند ظالم همچنان پابرجاست و عدالت، انگار به تأخیر افتاده. امام سجاد علیه‌السلام در این فراز، به ما یاد می‌دهد که این تأخیر، لزوماً نشانه بی‌عدالتی نیست، بلکه می‌تواند بخشی از خیر الهی باشد.
تحلیل و تطبیق:
فلسفه تأخیر در انتقام: امام می‌گوید: خدایا اگر صلاح من در این است که دادخواهی من تا روز قیامت بماند، من تسلیمم. این یعنی عدالت الهی گاهی در همین دنیا محقق می‌شود، و گاهی به قیامت موکول می‌گردد؛ اما هیچ‌گاه فراموش یا تعطیل نمی‌شود. مظلوم و تمرین نگاه بلندمدت.
در دنیای ما، مردم عدالت را فوری می‌خواهند؛ اگر تأخیر شود، ناامید می‌شوند یا فکر می‌کنند عدالت وجود ندارد. اما امام به ما می‌آموزد: «عدل الهی را فقط در بازه کوتاه زمان نبین؛ در افق ابدیت نگاه کن.»
دو ابزار مقاومت: نیت صادق و صبر دائم
امام دو چیز طلب می‌کند: نیت صادق: یعنی نیت مظلوم باید همچنان پاک بماند؛ مبارزه‌اش برای خدا باشد، نه از سر کینه شخصی یا دنیاطلبی و صبر دائم: یعنی توان ایستادگی طولانی‌مدت در برابر سختی‌ها، بدون فرسایش امید. ترکیب این دو، رمز عبور از فتنه تأخیر است.
در پایان باید گفت:
این فراز می‌خواهد مظلوم را آماده کند برای پذیرش این حقیقت که: عدالت همیشه می‌آید، اما گاهی در زمان دلخواه ما نیست. رسوایی نهایی ظالم، اگر در دنیا هم محقق نشود، در قیامت قطعی است. وظیفه ما این است که در این فاصله، نیت‌مان را الهی و صبرمان را دائمی نگه داریم.
عدالت خدا شاید به تأخیر بیفتد، اما هرگز گم نمی‌شود. ظالم فقط مهلت گرفته، نه معافیت؛ و مظلوم اگر نیتش پاک و صبرش ماندگار باشد، همیشه برنده نهایی است.
در یادداشت یازدهم می‌رویم سراغ فراز پانزدهم: «وَ أَعِذْنِی مِنْ سُوءِ الرَّغْبَةِ وَ هَلَعِ أَهْلِ الْحِرْصِ...» تا ببینیم چرا امام، حرص و بی‌تابی را بزرگ‌ترین مانع دیدن پاداش الهی می‌داند.
انتهای پیام/
