گروه استان‌های دفاع‌پرس_«سیده معصومه حسینی»؛ کربلا تمام نشد. کربلا هر روز تکرار می‌شود. فرق امروز با آن روز در این است: شمرِ امروز، شمشیر ندارد؛ شمشیرش «تبلیغات» است. یزیدِ امروز، بر کاخی از طلا نمی‌نشیند؛ بر اریکه «فضای مجازی» تکیه زده است؛ و اسیران امروز، در زنجیر نیستند؛ در بند «ترندها» و «لایف‌استایل‌ها» اسیرند.
در این نبرد جدید، باز هم نیاز به یک زینب است؛ اما این زینب کیست؟ او کسی است که مثل زینبِ تاریخ، حاضر نیست «سکوت» کند. وقتی به او می‌گویند «زیبایی هایت را نشان بده تا ارزشمند شوی»، او با صدای بلند می‌گوید: «نه! ارزش من در دانایی‌ام است، در مهارتم است، در توانایی‌ام برای ایستادن و سخن گفتن است.»
او کسی است که مثل زینبِ تاریخ، حاضر نیست «تحریف» را بپذیرد. وقتی سبک زندگی غربی به او قالب می‌زند و می‌گوید: «آزادی تو در برهنگی و بی‌قیدی است»، او با وقار تمام پاسخ می‌دهد: «آزادی من در انتخاب آگاهانه‌ام است. من آزادم که حجاب داشته باشم، آزادم که دکتر، مهندس، استاد یا معلم شوم، آزادم که مادر باشم و تاریخ بسازم. این تن‌فروشی نیست که مرا قدرتمند می‌کند، این «فکر» و «عزت» من است.»
او کسی است که «کربلای شخصی» خودش را رهبری می‌کند. برای توی دانشجو، کربلا همان دانشگاه است. می‌توانی ساکت بنشینی و مصرف کننده باشی، یا مثل زینب، برخیزی و با سوالاتت، با تحقیق و تفحصت، حقایق را فریاد بزنی. برای توی پزشک، کربلا، همان بیمارستان است. جایی که می‌توانی خودت را در پول و موقعیت دفن کنی، یا می‌توانی با اخلاق حرفه‌ای و مهربانی، سنگردار سلامت جامعه باشی.
برای تو، مادر! کربلای تو، همان خانه‌ی پر از آرامش و محبتی است که مدیریت میکنی می‌توانی فرزندت را برای «دیده شدن» در اینستاگرام تربیت کنی، یا می‌توانی او را برای «اثرگذاری» در جهان آماده کنی. تو اولین معلم مقاومت و ایثار هستی.
حضرت زینب (س) به ما آموخت که قیام، همیشه با شمشیر نیست. قیام، می‌تواند با یک «انتخاب» باشد. انتخاب تو برای حفظ حجابت، یک قیام است. انتخاب تو برای کسب علم تا عالی‌ترین سطوح، یک قیام است. انتخاب تو برای تشکیل خانواده بر اساس ارزش‌ها، یک قیام است.
فرهنگ و سبک غربی می‌خواهد تو را به یک «عروسک مصرف‌کننده» تبدیل کند، اما اسلام و الگویی مثل زینب (س)، تو را به یک «سرباز فکور و یک فرمانده تاریخ‌ساز» تبدیل می‌کند. پس انتخاب با توست: عروسک باشی، یا زینب؟
این یک یادداشت تحلیلی نبود، یک «اعلام موضع» بود... بسم الله
انتهای پیام/
