گروه حماسه و جهاد دفاعپرس ـ سردار عباسعلی فرزندی؛ شهادتطلبی به عنوان ارزش محوری مکتب دفاعی جمهوری اسلامی، اساساً نقطه عطف عملیاتی و فرهنگی دفاع مقدس بود. برخلاف بسیاری از منازعات معاصر که تلاش برای حفظ نیرو و کاهش تلفات اصل است، دفاع مقدس با بهرهگیری از الهام عاشورا و آموزههای امامین انقلاب، ایثارگری و آمادگی برای فداکاری در راه هدف الهی را مبانی هویت جبهه قرار داد. این فرهنگ از عمق باور دینی، ضمن آمیختگی با اخلاق عملی روزانه رزمندگان، موجی از انگیزش متفاوت در میدان و شهرها پدید میآورد.

فرهنگ شهادتطلبی، دو کارکرد راهبردی تعیینکننده داشت: نخست، تبدیل مرگ به انتخاب آگاهانه و نه امری تحمیلی یا مورد هراس. رزمندگان دفاع مقدس با درک مفهوم «شهادت، عاقبت بخیر شدن است»، به جبهه به چشم میدان امتحان و تعالی نگاه میکردند؛ به همین خاطر فداکاری و ایثار از خط مقدم تا پشتیبانی و خانواده شهدا، پررنگ بود. دوم، تبدیل این منطق به موتور محرک عملیاتهای سخت و ناممکن. بسیاری از عملیاتهای غیرممکن از نظر نظامی-همچون بیتالمقدس، فتح خرمشهر، والفجر ۸، کربلای ۵ و خیبر-با تکیه بر موج ایثار و جوشش روحیه شهادتطلبی به اجرا درآمدند.
این فرهنگ نه صرفاً شجاعت فردی، که شبکهای استوار از اعتماد، وفاداری جمعی و انسجام روانی خلق میکرد و حتی رقیبان بعثی و افسران نظامی بینالملل از پایداری و بیباکی رزمندگان حیرت داشتند. شهادتطلبی همچنین موجب تداوم اکسیژن امید، فضای مثبت و پشتوانه خانوادهها شد؛ مادران شهدا، شهادت فرزندانشان را نه یک تراژدی، که اوج عزت و افتخار میدانستند. این فرهنگ، در روزهای بحران و فشار-نظیر روزهای پایانی جنگ یا پس از پاتک دشمن-مانع فروریختن روحیه دفاعی بود.
شهادتطلبی، حتی در سالهای پس از جنگ، الگوی پیشرفت ملی در حوزههای علمی، فناوری، و مدیریت شده است؛ جایی که روحیه عبور از موانع بر اساس ایثارگری و نترسیدن از هزینه، عناصر حرکت علم و آبادانی شد.
امروز فرهنگ شهادتطلبی یک سرمایه راهبردی است. در برابر تهدیدات نوین - اعم از جنگهای ترکیبی، تحریمهای پیچیده و عملیات روانی دشمن - این فرهنگ الهامبخشِ تلاش بیوقفه، عبور از تحریم و نوآوری ملی است. پاسداشت و بازآفرینی آگاهانه این ارزش در بین نسلهای جدید، ضامن امنیت فراگیر و استقلال پایدار جمهوری اسلامی ایران خواهد بود؛ چرا که دشمن را مایوس و ملت را مقاوم، پیروز و پیشتاز نگه میدارد.
انتهای پیام/ 112