گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ سردار عباسعلی فرزندی؛ عدالت‌محوری در مکتب دفاعی - امنیتی جمهوری اسلامی، صرفاً یک شعار اخلاقی نیست، بلکه معیار ارزش‌گذاری تصمیمات و رفتار‌های نظامی، سیاسی و اجتماعی است. در دوران دفاع مقدس، عدالت‌محوری به‌عنوان یک اصل راهبردی، بر تمام ابعاد جنگ سایه افکند و مانع لغزش به سمت رفتار‌های ناعادلانه - در برابر دشمن متجاوز - شد. این اصل، ریشه در آموزه‌های دینی و هدایت امامین انقلاب داشته و پیوندی تنگاتنگ با حفظ مشروعیت دفاعی ایران در صحنه جهانی داشت.
جنگ ایران و عراق، از همان روز نخست، جنگی تحمیلی بود. اما نحوه مواجهه ایران با این جنگ، بر پایه عدالت و پرهیز از تجاوزگری شکل گرفت. حتی در عملیات‌های گسترده‌ای، چون بیت‌المقدس یا والفجر ۸، که پیروزی‌های بزرگ نظامی به همراه داشت، نیروهای ایرانی دستور داشتند از تعرض به غیرنظامیان و تخریب بی‌دلیل زیرساخت‌ها خودداری کنند. این پایبندی به معیار‌های انسانی و دینی، تمایز آشکاری میان رویکرد دفاعی ایران و تجاوزگری رژیم بعث ایجاد کرد.
عدالت‌محوری همچنین در توزیع عادلانه منابع پشتیبانی و امکانات بین یگان‌ها و مناطق مختلف جبهه، و همچنین پشتیبانی از خانواده‌های شهدا و جانبازان دیده می‌شد. بسیج عمومی منابع نه برای گروه خاص، بلکه برای تحقق هدف مشترک ملی، نشان داد که عدالت فقط شعار نیست، بلکه راهبردی عملیاتی است.
در عرصه سیاسی نیز، عدالت‌محوری به معنای رعایت انصاف در مذاکرات و موضع‌گیری‌ها بود. حتی در اوج جنگ، جمهوری اسلامی بار‌ها اعلام کرد که صلحی را می‌پذیرد که تضمین‌کننده حقوق ملت و جبران‌کننده خسارات باشد. این موضع، ایران را در عرصه بین‌المللی به عنوان کشوری قانون‌مدار و دارای ظرفیت گفت‌و‌گو معرفی کرد.
تجربه دفاع مقدس ثابت کرد که عدالت‌محوری نه‌تنها ضامن مشروعیت اقدامات یک کشور در برابر افکار عمومی جهانی است، بلکه باعث تقویت سرمایه اجتماعی در داخل نیز می‌شود. در محیط امنیتی امروز، که جنگ‌های ترکیبی و رسانه‌ای بخشی از نبرد‌ها را تشکیل می‌دهند، انحراف از عدالت، به سرعت مشروعیت و انسجام داخلی را تضعیف می‌کند.
بر اساس درس‌های دفاع مقدس، عدالت‌محوری باید همچنان به‌عنوان یک اصل غیرفرمال، اما حیاتی، در تمام راهبرد‌های دفاعی، امنیتی و سیاسی جمهوری اسلامی جاری بماند؛ چرا که مشروعیت بدون عدالت، ماندگار نخواهد بود.
انتهای پیام/ 112
