به گزارش خبرنگار دفاعپرس از البرز، امروز سالن بزرگ شهید نژادفلاح کرج، بار دیگر میزبان آئینی بود که عطر ایثار، صلابت و اشک دلتنگی در آن درهم تنیده بود؛ اجلاسیه ۳۰۵ شهید فرماندهی انتظامی استان البرز، همزمان با سالروز وفات حضرتامالبنین (س) و روز تکریم مادران و همسران شهدا، با حضور پرشور خانوادههای معظم شهدا و مسئولان استانی و کارکنان انتظامی برگزار شد.
این مراسم بیش از هر چیز، یادآور صبوری مادران و همسرانی بود که سالهاست بار نبودن عزیزانشان را به دوش میکشند، اما همچنان استوار، افتخار فرزندان و همسران شهیدشان را روایت میکنند. جمعیت حاضران، با چهرههایی آمیخته به بغض و غرور، یکصدا برای پاسداشت مردانی گردهم آمده بودند که برای امنیت مردم، سنگینی خطر را به جان خریدند و آرامش را به جامعه هدیه کردند.
یکی از صحنههای تأثیرگذار مراسم، حضور مادران و همسران شهدای نیروی انتظامی بود. هر یک از آنان تابلوفرشی را در آغوش داشتند که تصویر شهیدشان با دقت و ظرافت در تار و پود آن نقش بسته بود؛ چهرههای مردانی جوان، با نگاههای محکم و لبخندهای آرام، گویی هنوز نیز سایهشان بر خانه و خانوادهشان سنگینی میکرد و دلهای بازماندگان با هر نگاه به تصاویر پر از افتخار و دلتنگی میشد.
مادران شهدا، با چادرهای سیاه و دستان لرزان، تابلوفرش تصویر فرزندشان را به سینه میفشردند؛ برخی زمزمه میکردند، برخی اشک میریختند و برخی در سکوت فرو رفته بودند. وقتی تصویر فرزند در برابر چشمانشان قرار میگرفت، حتی اگر سالها از شهادت او گذشته بود، لحظهای نبود که چشمانشان از اشک خالی بماند، اما تنها مادران نبودند که چشمها راتر کردند.
همسرانی هم حضور داشتند که سالهای جوانی خود را در تنهاییِ پس از شهادت شریک زندگیشان سپری کردهاند. آنان نیز تابلوفرشهای مزین به چهره همسر شهیدشان را به آغوش گرفته و بیاختیار اشک میریختند. برخی از این همسران، فرزندانشان را همراه داشتند؛ کودکانی که شاید پدر را هرگز به یاد نمیآورند، اما نام و تصویرش برای همیشه در خانه و قلبشان جاودان است.
برگزاری اجلاسیه در سالروز وفات حضرتامالبنین (س)، مادر چهار شهید کربلا، حال و هوایی دوچندان به مراسم بخشیده بود. نکتهای ویژه و بسیار تأثیرگذار در این اجلاسیه، حضور یک شهید گمنام در مراسم بود که پس از قرارگیری آن روی سن سالن، مادران و خواهران شهدا بالای تابوت گرد هم آمدند و با اشک و درددلهای صادقانه، یاد و خاطره تمام شهدای نیروی انتظامی را گرامی داشتند.
در پایان نیز این شهید گمنام با دست مادران و همسران شهدا تشییع شد؛ صحنهای که ترکیبی از داغ و افتخار بود و حضور این مادران و خواهران، عشق، وفاداری و استمرار راه شهدا را به همه حاضرین یادآوری میکرد. در میان جمعیت، روایت هر مادر و همسری، داستانی جداگانه و دردناک بود. اشک مادران، همسران و حتی همکاران شهدا، تنها نشانهای از غم نبود، بلکه نشانهای از افتخار بود.
مادران و همسران شهدا آرامآرام سالن را ترک کردند، اما سالن شهید نژادفلاح، پس از خروج حاضران، همچنان بوی اشک و عطر یاد شهدا را در خود نگه داشته بود. این اجلاسیه شهدا نه فقط یک مراسمی رسم، بلکه یادآور عهد و پیمانی بود که سالها پیش شهدا با جان خود بستند و امروز خانوادههای آنان، با صبر مثالزدنیشان آن را ادامه میدهند.
این مراسم، بار دیگر نشان داد که امنیت، محصول ایستادگی مردانی است که بیهیاهو جان سپردند و زنانی که بیصدا ادامه دادند. مادران و همسران شهدا، امروز با چشمانی اشکآلود، اما دلهایی پر از غرور به جهان یادآوری کردند که شجاعت، تنها در میدان نبرد نیست، بلکه در تحمل داغ و ادامه دادن راه شهید هم هست. هر تصویر شهدا، قصهای از فداکاری و عشق بیپایان را در سکوت بازگو میکرد.
گزارش: مینا صدیقیان
انتهای پیام/
