به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، اول خرداد ماه 1317 بود که نوزادی به نام سید حسن در خرم آباد و در خانوادهای اهل علم و فرهنگ به دنیا آمد. پدرش، سید حیدر طاهری خرم آبادی، از شاگردان برجسته آیتالله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی و از دوستان نزدیک حضرت امام و آیتالله گلپایگانی بود که محبوبیت فراوانی در بین مردم و علمای شهر داشت. سید حسن تنها 9 سال داشت که پدر رخ در نقاب خاک کشید.
سید حسن از همان سالهای نخستین مدرسه اصرار داشت که با لباس روحانیت به مدرسه برود، اما بسیاری از معلمان به شدت با این مسئله مخالف بودند و البته پشتیبانیهای حجت الاسلام والمسلمین حاج سید احمد طاهری، عموی سید حسن، آنها را وادار به سکوت میکرد.
با پایان یافتن دوره ابتدایی، سید حسن به مدرسه علمیه کمالیه رفت و در دو سال جامع المقدمات و سیوطی را فرا گرفت. سپس به همراه مادر خود، به قم عزیمت کرد تا تحصیلات حوزوی خود را در این دیار عالم پرور ادامه دهد.
سید حسن در همان روز ورود به قم و در حالی که به زیارت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها مشرف شده بود، به چهرهای ملکوتی برخورد کرد و وقتی نام ایشان را از برخی طلاب پرسید، فهمید که افتخار زیارت حاج آقا روح الله خمینی را داشته است. از همان روز بود که مهر امام بر دل سید حسن نشست و ایشان را تا پایان عمر به عنوان استاد و مراد خود میدانست.
سخن از عالم فرزانه سید حسن طاهری خرم آبادی است. معظمله درباره شخصیت امام خمینی و درس ایشان میفرمود:
«بحث و درس امام، فکر را به کار میانداخت. تنها نقل عبارت دیگران نبود. درس ایشان با تمام درسهایی که ما تا آن موقع در حوزه قم دیده بودیم، تفاوت داشت. الان هم معتقدم که نوشتههای فقهی و اصولی ایشان قابل طرح و استفاده و درخور دقت است. البته نمیخواهم بگویم که نظری فوق نظرات ایشان نیست. شاگردان ایشان همان موقع به نظرات ایشان اشکال میگرفتند و خود ایشان هم مشوق بود؛ اما نظرات ایشان در همه ابعاد به قدری عمیق و دقیق است که همیشه قابل طرح و بحث خواهد بود. از نظر علمی میتوان گفت که حضرت امام در ابعاد مختلف فقهی، اصولی، فلسفی و عرفانی در عصر خویش فقیه و اندیشمندی استثنایی بود. حضرت امام از یک نبوغ و استعداد بالایی برخوردار بود. بدون هیچگونه مبالغهای میتوانم بگویم بعد از معصومین علیهم السلام، حضرت امام یک انسان استثنایی بود.»
بدین ترتیب آیتالله سید حسن طاهری خرم آبادی از همان آغاز ورود به قم، شیفته حضرت روح الله شد و علاوه بر درس، اندیشههای سیاسی و مبارزاتی امام خمینی را نیز پاس میداشت. وی را باید یکی از نخستین مبارزان سیاسی دوران ستمشاهی دانست که همپای نهضت امام، به کشور خدمت کرد و در رکاب امام بود و پیامهای ایشان را به عموم مردم و بهویژه مردم خرم آباد میرساند.
وی در طول سالهای مبارزه، بارها و بارها مورد تعقیب ساواک قرار گرفت و بارها تبعید یا زندانی شد. اما بینش صحیح وی از انقلاب و همچنین اطاعت محض از امام و علاقه وافر به ایشان، تبعید و زندان و همه سختیها را بر ایشان هموار میساخت.
آیتالله طاهری خرم آبادی همزمان با درس امام، از درس حضرات آیات بروجردی، محقق داماد، گلپایگانی، شیخ مرتضی حائری یزدی، علامه طباطبایی، مرتضی مطهری، ابراهیم امینی، مکارم شیرازی، مشکینی، شب زنده دار، جوادی آملی و سبحانی هم بیبهره نماند و زمانی هم در درس فلسفه مرحوم آیتالله شهید، سید مصطفی خمینی شرکت کرد.
همچنین افرادی مانند حضرات آیات مؤمن، حسینی کاشانی و ربانی املشی از جمله هم مباحثهایهای ایشان بودند.
باید گفت خدمت ایشان به حوزههای علمیه، با تدریس و تالیف ادامه یافت که آثاری مانند «رساله فی صله الرحم و قطیعتها»، «مسئله ولایت الفقیه فی کلام الشیخ الانصاری»، «ولایت فقیه و حاکمیت ملت»، «اسلام و مسائل اجتماعی»، «جهاد در قرآن» و «رد شبهات وهابیت» از آن جمله است.
مرور همین چند عنوان تالیف نشان دهنده آن است که آیتالله طاهری خرم آبادی، فقیهی مسلط به مباحث ولایت فقیه بود که بزرگان حوزه نیز بر این مسئله صحه گذاشتهاند.
فعالیتها و مجاهدتهای معظم له، پس از انقلاب هم ادامه یافت و عضویت در مجلس خبرگان قانون اساسی به نمایندگی از مردم استان لرستان، عضویت در جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، نمایندگی حضرت امام در امور حج و زائران بیتالله الحرام، نمایندگی حضرت امام در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در سال 1360 و نمایندگی حضرت امام در کشور پاکستان، تنها گوشهای از این فعالیتها و مجاهدتهاست. ایشان همچنین سابقه امامت جمعه موقت تهران را با حکم مقام معظم رهبری هم در کارنامه دارد.
این عالم وارسته پس از عمری مجاهدت، سرانجام در سن 75 سالگی به دیدار حق شتافت.
آیتالله شبیری زنجانی بر پیکر آن مرحوم نماز خواند و پس از آن، پیکر مطهرش در رواق شهید مطهری حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه به خاک سپرده شد.
منبع:فارس
