به گزارش گروه اجتماعی دفاع پرس،علی باقرزاده در همایش ماهانه «توسعه و عدالت آموزشی» که در دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه صنعتی شریف برگزار شد، اظهارکرد: سواد عبارت است از توانایی خواندن و نوشتن متون فارسی و حساب کردن در حد چهار عمل اصلی و روخوانی قرآن، در حد دوره سواد آموزی یا سوم ابتدایی.
رئیس سازمان نهضت سواد آموزی به روش های شمارش افراد بی سواد در کشور اشاره و تصریح کرد: تا سال ۱۳۹۰مبنای شمارش افراد بی سواد در کشور نتایج سرشماری بود که بنا به دلایلی مانند خوداظهاری و عدم دسترسی به اطلاعات اسمی افراد، جای خود را به استفاده از آمارهای ثبتی در این زمینه داد و در حال حاضر نیز طرح ملی سوادسنجی در دستور کار نهضت سوادآموزی قرار دارد.
وی به آموزش سواد به اتباع خارجی اشاره کرد وافزود:در سال ۱۳۹۴نزدیک به ۲۵هزار نفر از اتباع سواد آموزی از خدمات سوادآموزی بهره مند شده اند که بیش از ۷۸درصد آنان زن و ۲۲درصد مرد بودند.
باقرزاده خاطرنشان کرد:جمهوری اسلامی ایران در طول سال های ۱۳۶۳تا ۱۳۹۰با هزینهای حدود ۱.۸میلیارد دلار، بیش از ۶۸۰هزار نفر از اتباع خارجی و به خصوص افغانی را تحت پوشش قرارداده و درصد باسوادی آن ها را از حدود ۶درصد به ۶۲درصد رسانده است.
رئیس سازمان نهضت سواد آموزی به میزان همکاری و تعامل نهاد های بین المللی نیز دراین زمینه پرداخت و افزود:کمک های نهادهای بین المللی برای سواد آموزی اتباع بیگانه به طور میانگین در طول سال های اجرای برنامه کمتر از ۵درصد منابعی است که دولت جمهوری اسلامی اختصاص داده است.
وی با بیان این که در طول سال های ۹۰تا ۹۴، تعداد ۵۲هزار و ۳۵۱نفر از اتباع خارجی تحت پوشش فعالیت های سوادآموزی قرار گرفته اند، افزود: برای آموزش آنها بیش از ۲۶.۲میلیارد تومان هزینه شده است که حدود ۶درصد هزینه ها را کمیساریای عالی پناهندگان تامین کرده است.
باقرزاده افزود:دولت تدبیر و امید در مصوبه اسفند سال ۹۳، سازمان نهضت سوادآموزی را موظف کرد بخشی از اعتبارات خود را برای آموزش اتباع خارجی هزینه کند.
رئیس سازمان نهضت سواد آموزی چالش ها وموانع موجود در سوادآموزی اتباع خارجی را در چند محور مانند فقدان پایگاه اطلاعاتی دقیق از مشخصات اتباع بی سواد و کم سواد، کافی نبودن حمایت های بین المللی از آموزش اتباع خارجی، مقررات موجود و محدود کردن آموزش اتباع به استانهایی خاص، محدودیت در تولید محتوای آموزشی متناسب با نیازها و ویژگی های زبانی، محدودیت منابع مالی در تامین هزینه های آموزشی دسته بندی کرد.
