حجت‌الاسلام ابوترابی ترجمان اشداء علی الکفار و رحماء بینهم بود

گروه حماسه و جهاد دفاع پرس: فریبرز خوب نژاد از آزادگان سرافراز کشور است که در سن 16 سالگی به اسارت نیروهای عراقی در آمد. وی هماکنون مدیر موسسه فرهنگی پیام آزادگان است.

خوبنژاد در گفتوگو با خبرنگار دفاع پرس در سالگرد رحلت حاج آقا علی اکبر ابوترابی فرد به تبیین شخصیت رفتاری این انسان وارسته پرداخت. ماحصل این گفتوگو را در ادامه میخوانید.

در خصوص مرحوم ابوترابی باید گفت پایینتر از حضرات معصومین، جامع ویژگیهای خوبی بود که یک مسلمان باید داشته باشد. همه خصائصی که باید یک انسان مسلمان داشته باشد را ایشان داشت. همه حاج آقا را بهعنوان فردی پاک و خدمتگزار میشناسند؛ که به واقع هم اینطور است.

ولی این ویژگی نباید باعث شود فکر کنیم ایشان کسی بود که با همه مدارا میکرد. چون حاج آقا ابوترابی بسیار اهل تاهل و ملاطفت بود و به دشمن بی احترامی نمی کرد و به دشمنی که کتکش می زد احترام می گذاشت که این ویژگی را در زندگی ائمه می بینیم. به وفور در زندگی حاج آقا چه در زمان اسارتش در زندان های شاه چه در اسارت رژیم بعث این اخلاق مدارا وجود داشت.

 ولی چیزی در زندگی حاج آقا بود که نباید فراموش کرد، ایشان در مقابل دشمنی که اهل اقدام بود ساکت نمی شد. فکر نکنیم حاج آقا ابوترابی نشسته بود تا دشمن هرکاری کند، نه، این نبود.

حاج آقا در مقاطع مختلف موضع مناسب می گرفت، در دفاع از انقلاب و ولایت ساکت نبود. اگر از جانب هر فردی چه دشمن و غیر دشمن بی احترامی یا ضربه ای می دید که باعث ضربه زدن به نظام و دین می شد ساکت نمی نشست. در تیر 78 مسائلی پیش آمد و چند روزی تهران به آشوب کشیده شد؛ که آقا سخنرانی کرد. بر همین اساس قرار شد 23 تیر مردم بیایند و قضیه را جمع کنند.

ترجمان اشداء علی الکفار و رحماء بینهم بود

این مقطع مصادف با پیادهروی حاج آقا ابوترابی به مشهد مقدس بود اتفاقا آن موقع با گروهش در مسیر بودند. سمت سبزوار و نیشابور رسیدند و چیزی به مشهد نمانده بود. وقتی رهبری سخنرانی کردند ایشان با همه دوستانشان به تهران برگشت و با لباس مخصوص در راهپیمایی شرکت کرد. می گفت ما داریم برای زیارت خدمت حضرت علی بن موسی رضا(ع) می رویم؛ این یک عبادت است اما عبادت بزرگ تر این است که وقتی ولی فقیه از ما کمک میخواهد، به ایشان کمک کنیم.

ویژگی مردان خداست که یک جاهایی نرم و یک جاهایی سخت هستند. ایشان ترجمان "اشداء علی الکفار و رحما بینهم" بود. پس نباید این فکر را کرد حاج آقا ابوترابی فردی بود که در همه حال مدارا میکرد. ویژگی یک انسان این است که همه چیزش سر جای خود باشد. از حضرت علی(ع) چه کسی را متواضع تر می شناسیم و در عین حال می بینیم چه مبارزاتی در راه اسلام کرده. ابوترابی نیاز امروز است. نه اینکه بخواهم ایشان را از راه خدا و قران جدا کنم؛ بلکه می گویم وقتی شاهراهی وجود دارد باید راهی مطمئن باشد که ما را به شاهراه برساند؛ حاج آقا راهی بود که مارا به شاهراه می رساند.

ایشان از خودش از هوای نفسانی اینکه به دنبال قدرت و ثروت باشد گذشته بود و خود را وقف مردم کرده بود. باید به حاج آقا به عنوان راه رسیدن به سعادت توجه کرد.

اگر بود اولویت را به جوانان می داد

یک بار با هم به کوه رفتیم، هفته بعد از انتخاباتی بود. به من گفت اگر بخواهی برای جوانان کاری کنی چه کار می کنی؟ من گفتم چرا جوانان؟ گفت "نیاز امروز است که جوانان جامعه ایرانی را بشناسند. جوانان کشور را دوست دارند و برایش خدمت می کنند." فکر می کنم اگر امروز بودند اولویت اولش جوانان می شد. جوان مومن و وظیفه شناسی که نظام را دوست دارد و خدمت می کند.

اگر ایشان هنوز هم بود، یکی از کسانی می شد که مطمئنا به حرفش توجه می شد. برای انسان گمگشته ای که امروز به دنبال یک انسان واقعی است، حرف و عمل حاج آقا حجت بود.