دکتر یدالله جوانی مشاور عالی نماینده ولی فقیه در سپاه و کارشناس مسائل سیاسی در یادداشتی اختصاصی بهمناسبت حماسه ۹ دی برای خبرگزاری دفاع مقدس به اقدامات عناصر فتنه گر برای عبور از نظام اسلامی در سال ۸۸ و تلاش برای نفوذ به بدنه نظام در مقطع کنونی اشاره میکند و مینویسد:
فتنه ۸۸ را میتوان پیچیدهترین، بزرگترین و خطرناکترین توطئه علیه انقلاب اسلامی و نظام مردمسالاری دینی از بدو پیدایش تاکنون دانست. در تبیین و تشریح این اوصاف، همین بس که برخی از محافل سیاسی ـ خبری غرب، پس از وقوع فتنه در ایران، سال ۸۸ را سال پایانی عمر جمهوری اسلامی قلمداد کردند.
در این فتنه سه جریان اصلی با هم پیوند خورده شامل: دشمنان خارجی با محوریت آمریکا، تمامی گروهکهای ضدانقلاب با گرایشها، مسلکها و اهداف مختلف و احزاب، گروهها و شخصیتهایی با سابقه در انقلاب و پیشینه مسئولیتی در جمهوری اسلامی، براساس طرح و برنامهای از پیش طراحی شده، درصدد عبور از نظام دینی برآمدند. بنابراین فتنه ۸۸ ماهیتی براندازانه داشت، هرچند بسیاری از کسانی که در گام اول فتنهگران را همراهی کردند، فاقد چنین نیت و انگیزهای بودند.
همراهی بخشهایی از جامعه با فتنهگران، به دلیل ماهیت فتنه و سابقه مثبت برخی از فتنهگران بود. سالگرد قیام خودجوش و مردمی ۹ دی سال ۱۳۸۸، فرصت مغتنمی برای بازخوانی فتنه و عبرتآموزی از آن است. بر همین اساس و با هدف عمدتاً عبرتآموزی به اجمال در این یادداشت دو نکته اساسی مرتبط با فتنه و فتنهگران در دو مقطع گذشته و کنونی بررسی میشود:
الف ـ اقدامات فتنهگران برای عبور از نظام اسلامی در سال ۱۳۸۸
جریان فتنه برای تغییر در ساختار قدرت و براندازی نرم جمهوری اسلامی در سال ۱۳۸۸، مجموعهای از اقدامات را به عمل آورد. برخی از این اقدامات در بستر انتخابات و برگرفته از الگوی کودتاهای رنگی و براساس طرح از پیش آماده شده انجام گرفت و مجموعهای از این اقدامات طی سالیان پیش از انتخابات و بهویژه در دوره حضور دوم خردادیها در قدرت انجام شده بود. بنابراین مهمترین اقدامات انجام شده از سوی فتنهگران برای عبور از نظام در طول این مدت و بهویژه در مقطع انتخابات را میتوان در محورهای زیر خلاصه کرد:
۱ـ تخریب ارزشها و باورهای دینی و انقلابی مردم در روزنامههای زنجیرهای دوم خرداد؛ ارزشهایی که استحکامبخش نظام ولایی است.
۲ـ ترویج فرهنگ لیبرالی و سبک زندگی غربی در جامعه و تقویت جریانهای غربگرا و سکولار در کشور بهویژه در حوزه رسانه، دانشگاهها، سینما و...
۳ـ برقراری ارتباط با مراکز سیاسی و فرهنگی در غرب و استفاده تمامعیار از حمایتهای خارجیها.
۴ـ تخریب پایگاههای نیروهای ارزشی در بین مردم.
۵ـ به چالش کشاندن سیاستهای نظام در مسائل داخلی و خارجی مانند استکبارستیزی و حمایت از ملت مظلوم فلسطین.
۶ـ راه انداختن غائله کوی دانشگاه در سال ۷۸ و متهم ساختن نظام به سرکوب مردم و دانشجویان.
۷ ـ غیر معتقد معرفی کردن نظام، رهبری و نیروهای اصیل انقلاب نسبت به حقوق مردم.
۸ـ تشکیک در سلامت انتخابات ریاستجمهوری دهم و تشکیل کمیته صیانت از آرا پیش از انتخابات.
۹ ـ تشکیل شبکههای اجتماعی به ویژه در فضای مجازی و منسجم ساختن هواداران خود از طریق سخنرانیهای انتخاباتی و هویتبخشی با رنگ سبز.
۱۰ـ تبلیغ و ترویج شایعه اراده نظام برای تقلب در انتخابات جهت جلوگیری از رئیسجمهور شدن موسوی ۱۱- تمرینهای خیابانی برای لشکرکشی پس از انتخابات. در این تمرینها هواداران عمدتاً با رنگ سبز حضور پیدا میکردند.
۱۲- ادعای تقلب در انتخابات و اردوکشی خیابانی و تحت فشار قرار دادن نظام برای ابطال انتخابات.
۱۳- متهم ساختن نظام و دستگاهها به فساد و سرکوب مردم با کلید زدن پروژههای کشتهسازی، آدمربایی، تجاوز در زندانها.
ب ـ اقدامات فتنهگران برای نفوذ در نظام در مقطع کنونی
به دنبال تحولات سیاسی داخلی با انتخابات ۲۴ خرداد ۱۳۹۲، جریان فتنه به این جمعبندی رسیده که به یک فرصت طلایی برای بازگشت به قدرت روبهرو شده است. بر همین اساس طی ماههای اخیر مجموعهای از اقدامات از سوی جریان فتنه در اینخصوص انجام شده و یا در حال انجام است.
این جریان معتقد است دولت یازدهم با شعار "اعتدال" میتواند یک دولت انتقالی برای انتقال قدرت از اصولگرایان به جریان اصلاحات با همان مدیریت پیشین و با محوریت خاتمی باشد.
مهمترین اقدامات فتنهگران برای بازگشت به قدرت را میتوان در محورهای زیر مطالعه و بررسی کرد:
۱ـ تلاش برای تقویت رسانههای مکتوب و مجازی.
۲ـ نفوذ در بخشهایی از دولت بهویژه وزارت علوم با هدف تقویت پایگاه اجتماعی خود و استفاده ابزاری از قشر دانشجو برای مطامع سیاسی.
۳- احیای چهرههای کلیدی در فتنه مانند خاتمی و تلاش برای تقویت نقش محوری او در جبهه اصلاحات ۴- برقراری ارتباط خارجی برای بهرهمندی از حمایتهای خارجی.
۵- فضاسازی اجتماعی برای رفع حصر از موسوی و کروبی با هدف مظلومنمایی و اثبات بیگناهی.
۶- با تحریف در واقعیات ۸۸ که از آن با عنوان سوءتفاهم! یاد کردند و سیاهنمایی از وضع کشور و بدبین ساختن مردم نسبت به اصولگرایان.
۷- برنامهریزی برای انتخابات مجلس دهم و دستیابی به کرسیهای هرچه بیشتر.
۸- برنامهریزی برای تقویت عناصر و عوامل خود در مجلس خبرگان از طریق انتخابات این مجلس.
