به گزارش گروه بین الملل دفاع پرس، به نقل از روزنامه "تاگس اشپیگل"، پنج انستیتوی مهم تحقیقات صلح آلمان انتقاد شدیدی به سیاست امنیتی و خارجی دولت آلمان وارد کردند.
به اعتقاد این انستیتوهای صلح آلمانی ائتلاف سیاه-قرمز ( بزرگ) در آلمان همچنین در برخورد با پناهندگان و مهاجران پیام های غلطی را ارسال می کند.
در گزارشی که از طرف این انستیتوها ارائه شده آن ها بخصوص همکاری با عربستان سعودی و قطر را از آنجایی که ایده های افراط گرایانه را گسترش داده و سازمان های تروریستی را تامین مالی می کنند محکوم کردند.
"مارگرت یوهانسن"، از انستیتو تحقیقات صلح و سیاست امنیت در دانشگاه هامبورگ آلمان در این باره اظهار داشت، اینکه آلمان تسلیحاتی را به کشورهایی مانند عربستان سعودی تحویل می دهد رسوایی است.
"ماکس موتشلر"، از مرکز بین المللی بن نیز بر این عقیده است که البته صادرات تسلیحات آلمان به این کشورهای عرب تحت ائتلاف بزرگ کاهش پیدا کرده است، اما همچنان از جمله قطعات برای هواپیماهای جنگی که ریاض با آن ها جنگ های بحث برانگیز از جمله جنگ در یمن را به راه انداخته است به این کشور صادر می شود.
این محققان صلح همچنین مخالفت خود را با ارسال سلاح برای نیروهای امنیتی کرد در عراق موسوم به پیشمرگه ابراز کردند. به اعتقاد آن ها این گونه کمک های آلمان به تشدید درگیری ها در عراق منجر شده و در ضمن این سلاح ها دس به دست گردش می کند.
یوهانسن در این باره هشدار داد که در این درگیری ها امکان تاثیرگذاری از خارج دست بالا گرفته شود. در اغلب موارد دخالت های نظامی به شکست کلی دولت منجر شده و هیچ راه حل صلح آمیزی را در پی ندارد.
این محققان به عنوان نمونه به تحولات در عراق و لیبی بعد از سقوط صدام حسین و معمر قذافی اشاره کردند. همچنین مشارکت آلمان در جنگ علیه داعش در سوریه بخصوص از نظر قوانین بین المللی قابل توجیه نیست. حملات تروریستی در پاریس هیچ پایه و اساسی برای چنین اقدامی نیست.
این انستیتوهای صلح معروف آلمانی تاکید کردند که به جای مداخله برخی کشورها در این مسائل از جمله تشکیل ائتلاف بین المللی مبارزه با داعش بهتر است عملیات قوی تر سازمان ملل شکل گیرد. برای این منظور باید آلمان از نظر مالی و پرسنلی سهم بزرگتری را ایفا کند.
همچنین این محققان انتقاد شدیدی به سیاست پناهندگان آلمان از جمله بازگرداندن پناهندگان به افغانستان وارد کردند.
یوهانسن همچنین توافق پناهندگان با ترکیه را به عنوان یک تجارت انسانی سازمان یافته ارزیابی کرده و تاکید کرد که برون سپاری مسائل راه حل مسائل نیست. به جای آن اتحادیه اروپا باید به همبستگی جدید روی آورد.
به گفته یوهانسن آنچه که اکثرا به عنوان بحران پناهندگان می نامند بحران پناهندگان نبوده، بلکه بیشتر بحران سیاست است.
