به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، عبدالرحیم سعیدی راد از شاعران کشورمان در پی درگذشت شاعر انقلاب حمید سبزواری، یادداشتی نوشته است. این یادداشت به شرح زیر است:
به یاد روانشاد حمید سبزواری
لقب «پدر شعر انقلاب» برازنده آقای حمید سبزواری است. هر چند در سالهای دور، روی این لقب اختلافاتی بود بین شعرا. به هر حال از نظر آماری هم بخواهیم حساب کنیم هیچ شاعری را نمیتوانم مثال بزنم که به اندازه ایشان برای انقلاب اسلامی و ارزشهای آن و ولایت مداری شعر سروده باشد و از هر چیز مهمتر اینکه تا آخرین روزهای عمرش این روند ادامه داشت و فراز و فرودی در این راه نداشت. در واقع میشود گفت که استاد سبزواری خود و شعرش را وقف انقلاب اسلامی کرده بود.
استاد سبزواری شاعر دردمندی بود که همواره (به جز چند ساله اخیر به دلیل کهولت سن) قبل از شعرخوانیاش به مسائل روز جامعه اشاره میکرد و به دفاع از انقلاب اسلامی سخن میگفت بعد به شعر خوانی میپرداخت.
**واکنش امام به شعر سبزواری
ایشان از اولین روزهای انقلاب با سرود جاودانه «خمینی ای امام» نام خودش را در ذهن مردم ثبت کرد وگرنه از قبل از انقلاب هم سروده های بسیاری بر ضد طاغوت داشته. این را خودش در سفری که سال 85 با هم برای شرکت در مراسم شعرخوانی در قم دعوت بودیم تعریف میکرد.
آن روز ایشان از مشکلات زندگیاش و نحوه آمدنش از سبزوار به تهران و شغلش حرفهای زیادی زد. از جمله اینکه در سن 15 سالگی برای «ایران» شعر گفته. از مزاحمتهایی که بارها ساواک به خاطر فعالیتهای انقلابیش درست کرده بود ماجراهای زیادی تعریف کرد. از روزهای قبل از انقلاب گفت که در قسمت خالی کاست های سخنرانیهای امام خمینی (ره) شعرهای انقلابیاش را میخوانده و اینها دست به دست پخش میشدند.
و اینکه در بیان خاطره ای از شعر معروفش گفت: یک شب با مرحوم حاج احمد آقا فرزند برومند حضرت امام بودیم. حاج احمد آقا گفت آقای حمید! امام (ره) از شعرهای شما خیلی راضی است. چند روز پیش من دیدم امام رادیو را گرفته و گوش میکند و دستش کمی میلرزد. خیال کردم از جبهه خبر بدی آمده. دویدم که بگویم آقا چه خبر شده؟ گفت چیزی نیست. گوش کن. من گوش کردم، سرود «همپای جلودار» داشت پخش میشد و امام از آن متأثر شده بود.
بعد هم از حضورش در جبهه های نبرد به همراه دیگر شاعران نسل اول انقلاب گفت و از شعر خواندن برای رزمندگان در سنگرهایشان.
**کسی که در 90 سالگی شعر جوانانه میگفت
در آخرین دیدار شعرا با رهبری در ماه رمضان سال 1394 حضور داشتند. میگفتند به دلیل کهولت سن کمی دچار فراموشی شده. از این رو وقتی میخواست شعر بخواند معلوم شد عینکش را جا گذاشته است و فرزند ایشان رفتند و آن را برایش آوردند. اما به واقع شعری که خواندند چیز دیگری بود متفاوت با همه شعرهای آن شب:
خوشنشینان ساحل بدانند
تا که دریاست این شور و حال است
چشم سازش ز دریا ندارند
سازش موج و ساحل محال است
مقام معظم رهبری بعد از شعرخوانی ایشان فرمودند: آفرین. طیب اله انفسکم آقای حمید! خیلی شعر خوبی بود. شعر جوانانه ای بود. معلوم میشود آدم میتواند در 90 سالگی هم میشود شعر جوانانه بگوید.
روحش شاد!
منبع: فارس
