به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، در ادامه سلسله مباحث احکام روزه، موارد مجوز خوردن روزه ازنگاه مراجع عظام را منتشر می کند.
در رابطه با مرض و روزه لازم است به چند نکته توجه شود:
* معیار در تشخیص مُضرّ بودن روزه خود شخص روزه گیرنده است نه دیگران؛ بله اگر خود شخص نمی تواند تشخیص دهد به پزشک مراجعه می کند و سخن پزشک برای او حجت است چه آن پزشک مسلمان باشد یا کافر.
* تمارض و خود را به مریضی زدن، مجوز خوردن روزه نیست.
* اگر مریض پیش از ظهر خوب شود و کاری که روزه را باطل می کند انجام نداده باشد باید نیت روزه کند و روزه آن روز را بگیرد.
* اگر شخص با این که روزه برایش ضرر دارد روزه بگیرد، روزه اش باطل است.
* مقصود فقها از مرض مجوّز خوردن روزه
مقصود فقها از مرضی که مجوز خوردن روزه است چند مورد می باشد:
الف: شخص سالم است ولی با گرفتن روزه مریض می شود.
ب: شخص مریض است و با گرفتن روزه، مرضش شدت پیدا می کند.
ج: شخص مریض است و با گرفتن روزه، علاجش مشکل می گردد.
د: شخص مریض است و با گرفتن روزه دیر تر خوب می شود.
بر این اساس، چنانچه روزه گرفتن هیچ تأثیری در مرض شخص ندارد، روزه گرفتن بر او واجب است.
تدوین: حجت الاسلام والمسلمین سید جعفر ربانی
منبع: حوزه
