به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس به نقل از خبرگزاری دانشجو، مراسم سالگرد شهدای دانشجو و شهید علمالهدی که در ۱۶ دی ماه در منطقه عمومی هویزه و نزدیک به کرخه نور به شهادت رسیدهاند، امسال نیز همچون سالهای گذشته با حضور دانشجویان و جامعه دانشگاهی وهمچنین خانوادههای آن عزیزان و مردم محلی و اهالی شهرستان هویزه برگزار شد.
این برنامه به همت بسیج دانشجویی استان خوزستان و با همکاری دانشگاهها، استانداری خوزستان و بنیاد شهد و جهاد کشاورزی استان خوزستان و با حضور و سخنرانی "ودود حیدری" مسئول سازمان بسیج دانشجویی کشور، حجتالاسلام "شهیدی" رییس بنیاد شهید کل کشور، معاونین فرهنگی وزارتخانههای علوم و بهداشت، استاندار خوزستان، روسای دانشگاههای استان، برادر شهید علم الهدی و با مداحی برادر مروانی در محل یادمان شهدای هویزه برگزار شد.
حماسه شهدای هویزه
در آذر ۱۳۵۹، پس از شکست بیش از دو گردان از نیروهای عراقی در جنوب سوسنگرد به وسیله سربازان اسلام، یک گروهان از برادران سپاه اهواز جهت محافظت و پدافند شهر هویزه، از سوسنگرد به آن شهر اعزام شدند. افراد این گروهان، پس از رسیدن به منطقه و استقرار، عهده دار حفاظت از جنوب تا جنوب غربی شهر هویزه شدند.
نیروهای عراقی در این منطقه متشکل از واحدهای تانک از نوع «تی – ۶۲»، «تی -۵۵»، موشکهای زمین به زمین و امکانات نظامی پیشرفته و بیش از ۶ هزار نفر پیاده بودند. ولی همین نیروهای اندک مدافع شهر، از کمترین امکانات دفاعی هم بیبهره بودند.
دشمن در آغاز هجوم سراسری خود، ظرف ۴۸ ساعت از محور هویزه تا کرخه پیشروی کرده و در امتداد آن مستقر شده بود، به طوری که فاصلهٔ آنها تا هویزه حدود ۱۰ کیلومتر بود.
تاکتیک دشمن این بود، که با تصرف سوسنگرد، هویزه خود به خود سقوط میکند.
در چنین شرایطی ۵۰ تا ۶۰ نفر از برادران سپاه برای جلوگیری از پیشروی دشمن مسؤولیت مین گذاری جادهها را به عهده گرفتند. زیرا اینجادهها و راههای عبور، برای دشمن به مانند رگهای حیاتی برای ادامهٔ تجاوز محسوب میشد. دو هفته قبل از آنکه عملیات مدافعان اسلام علیه نیروهای عراقی در این منطقه انجام گیرد، بنی صدر دستور تخلیهٔ هویزه را از برادران بسیج و پاسدار صادر و دستور داد که در سوسنگرد مستقر شدند.
این دستور بنی صدر، با مخالفت جدی شهید سید محمد حسین علم الهدی و دیگر برادران مواجه شد. بعد از آنکه علم الهدی با حضرت آیت الله خامنهای تماس گرفت، دستور بنی صدر لغو شد و برادران پاسدار در هویزه باقی ماندند.
یک هفته بعد، تصمیم بر آن شد که از محور هویزه و سوسنگرد حمله انجام گیرد. این عملیات را میتوان نقطهٔ عطف عملیات منظم برادران ارتش و سپاه دانست. بار دیگر بنی صدر، شعار جدائی ارتش از سپاه را سر داد و گفت: سپاه نباید در این عملیات شرکت کند. برادران بسیجی و سپاه که در منطقه بوده و اغلب آنها به منطقه آشنایی داشتند، این ترفند بنی صدر را ضربه شدیدی بر پیکر عملیات میدانستند.
بار دیگر، این مسأله با تلاش برادر علم الهدی و تماسهای مکرر ایشان با مسؤولان در تهران، حل شد و قرار شد که سپاه به عنوان پیاده ارتش در عملیات شرکت کند.
۱۵ دی ۱۳۵۹، روز آغاز عملیات بود. برای این عملیات دو تیپ از لشکر ۱۶ زرهی قزوین و یک تیپ از لشکر ۹۲ زرهی اهواز در نظر گرفته شده بود، که دو گردان از نیروهای سپاه و عدهای هم از نیروهای جنگهای نامنظم (شهید چمران) نیروهای ارتش را یاری میدادند. از جمله هدفهای این عملیات، پاکسازی شمال و جنوب کرخه کور از وجود نیروهای متجاوز ارتش عراق و آزاد سازی پادگان حمید و منطقهٔ جفیر بود. نتایج عملیات در این روز موفقیت آمیز بود. اما هنوز عقبههای اصلی دشمن در پادگان حمید و سه راهی جفیر آسیب ندیده بود. رزمندگان اسلام، پس از تصرف مرزهای کرخه و حاج بدر، قصد پیشروی به سوی پادگان حمید را داشتند. اما بنا به دلایلی، مانند نرسیدن مهمات، قرار بر این شد که ادامهٔ عملیات در ۱۶ دی ماه انجام شود.
شانزدهم دی ۱۳۵۹، برادران سپاه در جلو تانکهای ارتش مستقر شده و منتظر دریافت رمز حمله بودند، که رفت و آمد تانکهای دشمن زیاد شد و پس از آن، هواپیماهای دشمن جهت بمباران ظاهر شدند. از طرف دیگر نیروهای اسلام زیر آتش توپخانه، کاتیوشا و خمپاره قرار گرفتند. با شناخت دقیقی که عراقیها از منطقه داشتند، موجب شهادت عدهای از رزمندگان اسلام گردید. لشکر ۹ مکانیزه ارتش عراق دست به عملیات زده بود و چون نیروهای خودی انتظار این حمله را نداشتند، فرماندهی دستور عقب نشینی به طول ۵۰۰ متر را به صورت تاکتیکی صادر کرد. این دستور باعث شد که تانکها عقب نشینی کنند و عراقیها با این تصور که نیروهای اسلام شکست خورده و فرار کردهاند، وارد منطقه شدند.
در این ضد حملهٔ سنگین دشمن که نیروهای ایرانی مجبور به عقب نشینی شدند، بیش از یکصد تن از برادران پاسدار، جهاد و دانشجویان پیرو خط امام از جمله حسین علم الهدی مفقود الاثر و شهید شدند. در پی این حادثه نیروهای دشمن در تاریخ ۱۸ دی ۱۳۵۹، هویزه را اشغال کردند و پس از آن فرماندهٔ نیروهای عراقی (خلیل الدوری) دستور داد تعدادی از مردم بیگناه، را دست بسته در یک گودال قرار داده و به شهادت برسانند و سپس عراقیها تمام شهر را با دینامیت و بلدوزر نابود کردند. بدین ترتیب ۱۸۰۰ واحد مسکونی و تجاری و سه مسجد و دو حسینیه و شهر به تپهای خاک مبدل شد.
