خروش خشم بحرینی‌ها با استمرار گستاخی آل‌خلیفه

به گزارش گروه بینالملل دفاع پرس، جزیره کوچک بحرین در منتهیالیه جنوب غربی خلیج فارس با مساحتی معادل 665 کیلومتر مربع (کمتر از نصف مساحت جزیره قشم در ایران!) از سال 1350 با استقلال از حکومت پادشاهی ایران تحت سلطه خاندان آل خلیفه به سر میبرد.

این کشور از سال 2011 همراه با شعلهور شدن آتش بیداری اسلامی در جهان عرب، شاهد قیامی مردمی است که با برگزاری تظاهرات مسالمتآمیز خواستار احقاق حق مسلم خود، یعنی حکومت مردمسالار و دموکراسی هستند.

خاندان آل خلیفه (که اصالتا از اعراب شبهجزیره عربستان هستند) از سالهای اولیه قرن نوزدهم تحت حمایت دولت انگلیس بر این منطقه حکمرانی میکنند. با این حال دولت ایران در دوران قاجار و پهلوی، همواره بر ادعای مالکیت خود براین جزیره خلیجفارس تاکید داشت؛ تا آنکه در سال 1950 در توطئهای با مشارکت انگلیس و خاندان آل سعود و نیز بیکفایتی و خیانت رژیم پهلوی، پس از مدتها مذاکرات محرمانه و در پی برگزاری نظرسنجی نمایشی سازمان ملل (به جای همهپرسی قانونی)، در تاریخ 24 مرداد این کشور اعلام استقلال کرد.

پادشاه کنونی بحرین حمد بن عیسی آل خلیفه است؛ که از سال 1999 قدرت را در دست دارد. او که پیش از این در سن 14 سالگی از سال 1964، به مقام ولیعهدی بحرین رسیده بود، در سال 1999 امیر این کشور شد و پس از تغییرات گسترده در ساختار سیاسی این کشور، در اقدامی برای افزایش میزان قدرت خویش، حکومت بحرین را در سال 2002 از «امیرنشین» به پادشاهی تغییر داد. ولیعهد فعلی، سلمان بن حمد نیز پسر وی است. خلیفه بن سلمان پسر عموی شاه، نخست وزیری است که از سال 1971 این مقام را در اختیار دارد. بحرین دو مجلس به اسم مجلس شورا و مجلس نمایندگان دارد. تمامی اعضای مجلس شورا توسط شاه انتخاب میشوند.

رژیم بحرین که با دادن امتیاز به آمریکا و با اعطای میزبانی به نظامیان این کشور در ناوگان پنجم نیروی دریای ارتش و نیز اتصال به خاک سعودی به واسطه پل «ملک فهد» روی دریا، پایههای حکومت خود را همچنان پایدار و مستحکم میدید، هنگامی در سال 2011 خطر را احساس کرد از آل سعود کمک گرفت و قیام مردم را در میدان «اللؤلؤه» به خاک و خون کشید و این میدان را تخریب کرد.

این تحرکات سبب نشد که مردم بحرین از قیام دست بردارند،؛ بلکه با استمرار اعتراضات مسالمتآمیز بر خواسته خود در آزادی بیان و حقوق اساسی تاکید کردند. در مقابل رژیم بحرین نیز بر دامنه اقدامات خود علیه مردم افزود.

آل خلیفه از همه شیوههای سرکوب علیه تظاهرات مسالمتآمیز مردم بحرین استفاده کرد و از بهکارگیری گاز اشکآور و گلولههای پلاستیکی گرفته تا سلاحهای ممنوعه ساچمهای و گازهای سمی علیه مردم بحرین دریغ نکرد.

از طرف دیگر این رژیم سلطه طلب از سالهای گذشته تلاش دارد تا با انتقال شهروندان دیگر کشورهای سنی مذهب از آفریقا و کشورهای جنوب آسیا و دادن شناسنامه بحرینی به آنها و تغییر نسبت قومی و نژادی در این کشور، از فشار اکثریت شیعیان این کشور بکاهد و دست خود را برای سرکوب آنان بازتر کند.

این رژیم علاوه بر یورش به منازل در نیمههای شب و شکنجههای سخت و به زندان افکندن مخالفان و فعالان حقوق بشری و رهبران مردمی بود. دادگاههای رژیم بحرین به گواه سازمانهای حقوق بشری، احکام غیرعادلانهای صادر کرده و میکنند.

آل خلیفه به تبعیت از آل سعود همه رهبران را به زندان افکندهاست. این علاوه بر اقدامات آن علیه رهبران مخالفان ازجمله شیخ علی سلمان دبیرکل جمعیت الوفاق و انحلال جمعیتهای بحرینی مانند جمعیت ملی الوفاق بود.

اما آل خلیفه در این حد متوقف نشدهاست و به سلب تابعیت از آیتالله عیسی قاسم روی آورده است. موضوعی که مردم آن را خط قرمز میدانند و با حضور در منطقه «الدراز» در محل سکونت آیتالله عیسی قاسم نشان دادهاند که تا سرحد شهادت در دفاع از رهبر قیام پیش خواهند رفت.

اوضاع بحرین در معرض انفجار قرار دارد. این ظلم و تعدی به ملت مسلمان بحرین نمیتواند برای ابد ادامه یابد. صبر مردم روزی گریبانگیر آل خلیفه خواهد شد. خیزش علیه ظلم تنها در بحرین نخواهد بود؛ بلکه رژیم قبیلهای منطقه را محو خواهد کرد.

همانطور که در هشدار بیسابقه سردار قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در واکنش به اقدام حکام آل خلیفه در سلب تابعیت شیخ عیسی قاسم نیز براین مسئله با صراحت و قاطعیت تاکید شده بود که «تجاوز به حریم آیت الله شیخ عیسی قاسم خط قرمزی است که عبور از آن شعلهای از آتش را در بحرین و سراسر منطقه پدید خواهد آورد و برای مردم راهی جز مقاومت مسلحانه باقی نخواهد گذاشت. قطعاً تاوان آن را آل خلیفه پرداخت خواهد کرد و نتیجه آن جز نابودی این رژیم سفاک نخواهد بود.»

رژیم قبیلهای حاکم بر جزیرةالعرب (آل سعود) بیش از رژیم بحرین در سرکوب انقلاب مردم بحرین و نابودی مؤسسات و شخصیتهای دینی و سیاسی و حقوق بشری آن نقش دارد. همه به خوبی به یاد داریم که چگونه ریاض نظامیان خود را با انواع سلاحهای سنگین و سبک به داخل بحرین اعزام کرد؛ تا مؤسسات را اشغال کنند و در همه مناطق پایتخت برای حمایت از خاندان حاکم مستقر شوند.

ورود گسترده نیروهای سعودی موسوم به سپر جزیره به بحرین

دشمنی و عناد رژیم سعودی وهابی با شیعیان در منطقه اعم از عراق یا بحرین یا جزیرةالعرب یا حتی در لبنان، عاملی است که ریاض را بهطور دائم به مقابله با هر تغییر واقعی که به دست آنها صورت گیرد، کشانده است.

رژیم سعودی در راستای نابودی عراق جدید پس از سقوط صدام حرکت کرد؛ زیرا نظام دموکراتیک تازه تاسیس از سوی اکثریت شیعه خوشایند آل سعود نبود.

آنچه در بحرین میگذرد در همین راستاست؛ زیرا هر تغییری در بحرین به مثابه کلید تغییرات در جزیرةالعرب است؛ از همین رو ریاض به نقش جنایتکارانه و خصمانه خود در سرکوب قیام ملت بحرین ادامه میدهد. این تحرک در راستای دفاع صرف از آل خلیفه نیست؛ بلکه در راستای دفاع از خود است.

چیزی که امروز شاهد آن در بحرین هستیم، این است که رژیم آل خلیفه در حال زیر پا گذاشتن اصول اساسی حقوق بشر یکی پس از دیگری است. درست است که سرکوب و خشونت به یک موضوع عادی برای مردم تبدیل شده است، اما تصمیمات اخیر رژیم بهویژه در زمینه سلب تابعیت از آیتالله عیسی قاسم، این کشور را به سوی سرنوشت نامعلومی سوق میدهد.

هر تغییر اجباری از سوی رژیم در این زمینه به مثابه بمب زمانداری است که رژیم ظالم در بدنه جامعه بحرین کار میگذارد. تصمیم رژیم آل خلیفه در برگزاری دادگاه محاکمه برای شیخ عیسی قاسم نیز آخرین مورد از این دسته اقدامات سرکوبگرانه نظام بحرینی است؛ که میتواند هر آن آتشفشان خشم مردم بحرین را شعلهور ساخته و گدازههای خروشان آن را بر سر رژیم مستبد و خودکامه آل خلیفه فرو بریزد.

انتهای پیام/ 421