به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، احمد دهقان در سخنرانی خود در دوره داستان نویس «آلجلال» که عصر روز یکشنبه ۱۷ مرداد برگزار شد درباره تفاوتهای رمان و داستان کوتاه گفت: داستان کوتاه لذت آنی نویسنده است. داستان کوتاه بعد از یک هفته تمام میشود و نویسنده شروع میکند به چکش کاری آن. در رمان این لذت لحظهای نیست و اصلاً نامش را نباید لذت ببریم. رمان به یک زجر طولانی تبدیل میشود و نویسنده باید زمان زیادی صرف کند تا رمان نوشته شود. کسی که میخواهد رمان بنویسد، باید ذهن بزرگتری داشته باشد.
وی ادامه داد:بزرگترین مشکل، این زجر طولانی است که من میخواهم دربارهاش صحبت کنم. شما یک سال با قهرمان قصه زندگی میکنید و در نهایت ممکن است او را بکشید!
این داستاننویس با اشاره به مسائل روانشناسی رماننویسان گفت: روانشناسان درباره رماننویسی در مردان و زنان میگویند، این امر کاملاً متفاوت است. در مردها، هنگام رماننویسی خلاقیت همراه با افسردگی است. یعنی خیلی از داستاننویسان مرد و نوابغی را که میبینید، وقتی به خلاقیت میرسند، همراه با افسردگی آن را تجربه میکنند؛ اما درباره خانمها، این کار با شادی فراوان همراه است. روانشناسان میگویند، وقتی خانمها دست به خلاقیت میزنند، یک بیخودی از خود در وجودشان به وجود میآید که حاوی شادی سرشاری است.
دهقان گفت: نوشتن قصه کوتاه، لذت لحظهای و خلق رمان، زجر طولانی است. کسی که رمان مینویسد، آمادگی این را دارد که موفقیتش را بعد از یک سال جشن بگیرد. مانند دوی ۱۰۰ متر و دوی ماراتن است. در دوی صد متر، دونده میدود و با نفر دوم فاصله چندانی ندارد، اما در دوی ماراتن ۴۲ کیلومتر میدود و نفر اول با نفر بعد ۵ دقیقه فاصله دارد.
نویسنده کتاب پرفروش «سفر به گرای ۲۷۰ درجه» با اشاره به خاطره یکی از رزمندگان دوران دفاع مقدس درباره احمد متوسلیان گفت: داستان کوتاه، یک اتفاق یا یک لحظه است؛ اما رمان اینگونه نیست. رمان، یک گستره زمانی طولانی است که شخصیتهای داستان را کالبدشکافی میکند. زندگی در رمان، جاری است و افتخار نوشتن یک رمان موفق بسیار طولانیتر و ماندگارتر از نوشتن یک داستان کوتاه است
منبع: مهر
