به گزارش دفاع پرس از مازندران، به بهانه عروج ملکوتی جانباز شهید حاج رجب محمدزاده، یادداشتی از احمد دواتگر جانباز و آزاده هشت سال دفاع مقدس به دفتر خبرگزاری دفاع مقدس استان مازندران رسیده است؛ که در ادامه میآید:
در جامعه ما رسم شده است تا زندهای کمتر اتفاق میافتد با تو کار داشته باشند و یا به سراغت بیایند و از مشکلاتت بپرسند. برخیها تا قبل از علنی شدن حضور مدافعین حرم بر این اعتقاد بودند، تاریخ مصرف بچه رزمندهها و حرف و حدیث دهه شصتیها دیگر تمام شده است؛ اما نمیدانند خودشان و خانوادههایشان سر سفره شهدا و رزمندههای دوران هشت سال دفاع مقدس و مدافعین فعلی حرم نشستهاند.
هنوز یادمان نرفته است در همین کشور بودند مسئولینی که حتی حاضر نشده بودند شهدای گمنام را در مراکزی که در اختیارشان بوده است، پذیرا شوند و....
بگذارید امثال حاج رجبها در این کشور گمنام بمانند حاج رجبی که در سال گذشته تنها آرزویش دیدار با ولی و مقتدای خود امام خامنهای بوده است و گفته بود هیچ آرزوی دیگری جز این دیدار ندارد.
از سختیهایی که بیش از دو دهه بر او گذشته بود، گفت، اما شکوائیه از کسی نداشته است تهمت جذامی را در کوچهپسکوچههای شهرش با جان و دل خرید، ولی حاضر نشده بود تا بگوید جانباز است؛ مثل خیلی از جانبازهای دیگر که در شهرهایمان سکونت دارند؛ و با کملطفیها این دور و زمانه دسته و پنجه نرم میکنند؛ اما گلهای هم از کسی ندارند.
آخر اعتقادشان این است معاملهای بود که با خدا شکل گرفته، و تا پایان عمرشان بر روی اعتقاد مقدس خویش ایستادهاند.
متاسفم برای آن مسئولی که میداند سالها از جنگ میگذرد اما همچنان مشکلات ایثارگران حل نشده باقی مانده است. مثل درمان و .....
هنوز قانون مدون و کاملی برای حل مصائب ایثارگران به معنای واقعی وجود ندارد مثل قانون جامع ایثارگران که سالهاست بسیاری از مفاد آن در پیچ و خم اداری راکد باقی مانده، و هنوز بهطور کامل به مرحله اجرا درنیامده است. چرا؟ در پاسخ میشنوی بودجه نداریم، میخواستید نروید و... به راستی به چه دلیل این همه بیمهری بر ایثارگران، خانواده شهدا در این جامعه وجود دارد؟ چرا فرزند شهید و یا ایثارگر در دانشگاههای همین کشور میترسد که بگوید پدرم رفته است تا همکلاسیهای بنده با خیال آرام درس بخواند و .....
اسوهها و ذخایر این انقلاب بدون هیچ ادعایی مشغول امورات زندگی خود میباشند اما کسی که ماهانه با حقوقهای نجومی سر و کار داشته است میشود ذخیره این انقلاب؛ بدتر از همه این که فرزند مبارک این مسئول مدعی میشود پدرش حق خود را از این انقلاب دریافت کرده است و .....
کیست که نداند آن روزهایی که فرزندان خمینی کبیر در طول هشت سال دفاع مقدس حاضر شده بودند جانشان را برای اعتقاد خود فدا نمایند، برخی از فرزندان این آقایان به دنبال تفریح در کیش و ویلاهای شمال کشور بودند و یا اینکه نازدانههایشان را برای گرفتن مدرک دانشکاهی به بهترین دانشگاههای اروپا فرستادند تا پس از جنگ به واسطه امنیتی که با خون شهدا و ایثارگری پارههای تن این ملت بهدست آمده، به دنبال سهم بیشتر از غنیمت بهدست آمده باشند. اشکالی نیست اما طعنهها به قشر ایثارگر چرا؟
چه کوتهنظرند کسانی که حامیان این انقلاب و نظام را افراد افراطی میدانند در تعجبم از کسانی که افرادی را افراطی میدانند که حاضر نشده بودند در مقابل دشمنان این نظام سر تعظیم فرود آورند.
پس بگذارید این بچهها گمنام بمانند اگر چه تاریخ مظلومیت آنها را گواه خواهد داد.
مظلومیت حاج رجبها را قرنها بعد مردم آن روزگار خواهند خواند و به یقین در این رابطه خوب قضاوت خواهند کرد.
شک نباید داشت طی روزها و سالهای آینده حاج رجبهای زیادی از بین ما خواهند رفت. پس تا دیر نشده است قدر حاج رجبهای حاضر در جمع خودمان را بدانیم؛ که فردا دیر خواهد بود.
انتهای پیام/
