به گزارش خبرنگار اعزامی دفاع پرس به راهیاننور غرب و شمالغرب، 26 مرداد ماه سالروز آزادسازی شهر پاوه از چنگال عناصر ضدانقلاب است؛ بر همین اساس به بازخوانی گوشهای کوچک از جنایات مزدوران استکبار جهانی در پاوه پرداختهایم.
ضد انقلاب به شهر پاوه نزدیک شده بود و بیمارستان را زیر آتش داشت. خانم افشردی، پرستار بومی میگوید: «تیراندازیها که شدید شد، جز دو نفر که سوختگی داشتند، بقیه مجروحان درگیریها بودند و بیمار دیگری در بیمارستان نمانده بود. به خاطر تیراندازیهای زیاد، مجروحها را از تختها پایین آوردیم و کف بیمارستان خواباندیم تا در امان باشند. در آن وضع، با امکانات کمی که داشتیم، به آنها رسیدگی میکردیم.»
بیمارستان دروازهی ورودی شهر بود و اولین جایی که پای ضد انقلاب به آنجا رسید و 26 مرداد 1358 به خاک و خون کشیده شد. مجروحها را تیرباران کردند و جنازههاشان را قطعه قطعه کردند.
خانم عبدی میگوید: «شب با بچهها جمع شدیم گفتیم ما که تا حالا ماندهایم اگر محاصرهمان کردند هم اسلحه دست میگیریم و دفاع میکنیم. برای همین به یکی از برادرهای پاسدار گفتیم برای ما هم اسلحه بیاورید. شبِ قبل از سقوط بیمارستان، تیراندازی و درگیری تا صبح ادامه داشت. نزدیکِ صبح به ما گفتند از اینجا بروید. هرچه داشتیم جمع کردیم. با ماشین ما را بردند توی شهر، مقر هلال احمر. ما هم، با همان امکانات محدودمان، آنجا یک بیمارستان صحرایی زدیم.»
پس از آزادی پاوه مردم این شهر، از زن، مرد و کودک، درحالیکه شاخههای نعناع در دست داشتند با شیون و زاری به بیمارستان آمدند. شیون و فریاد مردم وقتی جنازههای درهم شکستهی پاسداران را دیدند بیشتر شد. مردم گلها را بر سر اجساد شهدا قرار دادند، بر سر و سینه کوبیدند و عزاداری کردند.
بعضی جنازهها را که شناسایی شدند بردند جایی خاک کردند. اما هشت نفر ماندند که جنازههای درهم شکستهشان قابل شناسایی نبود. اسم هشتتایشان معلوم بود، اما اسم تکتکشان نه. هشت قبر آنها و یادمانی که این روزها در کنار بیمارستان بنا شده است، نمادی است از مظلومیت یاران خمینی(ره).
انتهای پیام/ 211
