به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس، مجموعه یادداشتهای «سبک زندگی» سعی دارد با توجه به زندگی و وصایای شهدا نکتههایی در مورد شیوههای رفتار اجتماعی و زندگی خصوصی شهدا و خانواده آنها را به خوانندگان معرفی کند. این یادداشتها برگرفته از کتابهایی است که درباره شهدای دفاع مقدس و مدافعان حرم منتشر شده است.
«شهید منصور ستاری» بهواسطه مقام و مرتبهای که در دستگاه مدیریتی کشور داشت از امتیازی استفاده نکرد. هرچه بود با هر درجه و رتبه نظامی باز همان روستازاده سادهزیستی بود که همواره به آن افتخار میکرد. اگر بخواهیم این شهید بزرگ را در یک عبارت خلاصه کنیم، تا نصبالعین ما در زندگی اجتماعی و خصوصی ما باشد، باید او را در «خودباوری» خلاصه کرد.
متن زیر بریده کوتاهی از «روایت ناتمام» نوشته «رضا رسولی» است؛ که بخشی از آن به یادداشتهای «شهید ستاری» اختصاص دارد. این یادداشت شیوهنامه مدیریتی است که عمل به آن بسیاری از مشکلات جاری کشور را حل میکند.
در مدیریت کارهای کشور، آشنایی با ریزهکاریها بسیار مهم است. این قطعا یک مبنای علمی دارد. شخص مدیر، باید در مدیریتش، در حوزه مسئولیتش تسلط داشته باشد. آخرین و جدیدترین اطلاعات را داشته باشد. اطلاعاتش کافی باشد. برای دسترسی به اطلاعات، سادهترین راه را داشته باشد. آخرین و جدیدترین اطلاعات را داشته باشد. اطلاعات صحیحی از سیستم خودشان در اختیارش باشد. قدرت تشخیص اطلاعات درست از نادرست در او وجود داشته باشد. آن وقت است که این مدیر موفق میشود.
یکی از دلایلی که حکومتهای موروثی محکوم به فنا هستند این است که آنها از دل مردم، از دل جامعه بلند نمیشوند. یک تافته جدابافتهای هستند که چیزی از مردم نمیفهمند. برداشتی که از مردم و جامعه دارند، چیزی از جز مردم است.
اصلا چیز دیگری است وقتی مسئولیتی در اختیار آدم قرار میگیرد باید به آن تسلط داشته باشد. اگر نه، کار انجام نمیشود. حتما کار به مشکل برمیخورد. وقتی به دوره طفولیت خودم نگاه میکنم، میبینم در شکلگیری شخصیتم، چند چیز خیلی موثر بوده و به دو سه شکل نقش داشته است.
یک، رنج کشیدن و سختی کشیدن برای بار آمدن. اگر کسی بخواهد در جمهوری اسلامی مسئولیتی داشته باشد، نباید نازپرورده باشد. ما در جمهوری اسلامی، صبح تا شب، گیر جهانی توطئه هستیم. خیلی باید قوی بود. اراده قوی لازم است. روی کار باید مسلط بود. جوانها باید به اندازه یک پیر، کار را بفهمند.
جمهوری اسلامی تضادهایی دارد که آدم معمولی نمیتواند در آن مسئولیت بپذیرد. وای به اینکه یک آدمی باشد که در زرق و برق و لای زر ورق بار آمده باشد. رنج کشیدن سختی کشیدن و بار آمدن در سختی و رنج، برای مدیریت کشور بسیار مفید است.
نکته دوم این است که جامعه ما، خصوصا در بخش کشاورزی روستاها در گذشته خودکفا بودند و خودکفایی چیزی است که امام که خدا رحمتشان کند میفهیدند یعنی چه و میدانستند که خودکفایی چگونه آدم را از یوغ دیگران بیرون میآورد.
شما وقتی به وصیتنامه حضرت امام و به صحیفه نور نگاه میکنید، میبینید که ایشان روی این بحث چهقدر حساس بودهاند. مثل این قلم روان که دارد روی کاغذ میدود خیلی راحت حرکت میکند و جریان پیدا میکند. دستور از مغز به دست و انگشتان میرود. کاغذ هم میفهمد چه چیزی برایش میآید.
یک حالت اینجوری، که تصنعی در آن نمیبینی؛ میل به نصیحت در آن نمیبینی. دارد روح خودش را بیان میکند که تا چه اندازه اینجوری مستقل شوید. روی پای خودتان باشید.
انتهای پیام/ 161
