به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، از بزرگی شنیدم، که شهر طهران در قدیم به دلیل وجود با برکت سه امامزادهٔ عظیمالشأن از اولاد حضرت امام حسن روحیفداه، یعنی «حضرت عبدالعظیم، امامزاده قاسم، امامزاده داوود علیهمالسلام»، در سه جهتش بین اهلمعنا به طهران الحسن علیهالسلام مشهور بوده، و این جریان ادامه داشته تا زمان جناب ملای آقای دربندی رحمةالله علیه
در ایامی که ایشان در ری حضور داشتند، رسم بر آن بوده که در ایام محرم، از ابتدای بازار سیدالکریم روحیفداه تا حرم، جناب ملاآقا روی چهارپایه میرفتند و روضهخوانی میکردند، تا اینکه در یکی از دفعات در حرم و در حین روضهخوانی از هوش میروند و در عالم مکاشفه مشاهده میکنند که به خاطر گناه اهل طهران تمام حضرات معصومین علیهمالسلام جواز عذاب اهل طهران را صادر کردند و تنها امضای حضرت صدیقهٔکبری سلامالله علیها باقی مانده در این حین بیبی دوعالم رو به ملاآقا کرده و میفرمایند که:
«به مردم بگو، تا زمانی که پرچم عزای فرزندم حسین علیهالسلام، در طهران برقرار باشد، طهران و اهلش در ضمانت من است»
از آن پس طهران در بین حسینیون مشهور میشود به طهران الحسین علیهالسلام
روایتی را در رابطه با شهر طهران از یکی از علما به دستم رسید، که خواندش خالی از خیر و برکت نیست
فرمودند: «هنگامی که حقتعالی جلجلاله، در عالم ذر بلا و مصیبت حضرت سیدالشهداء علیهالسلام را به زمین عرضه کرد، اول زمینی که طالب آن گشت، خاک کربلا بود، و اولین زمینی که در باز ماندن از این فیض حسرت خورد، ری و طهران بودند، و حقتعالی جلجلاله در عوض این حسرت بلا را به کربلا داد و اشک را به ری و طهران»
در ادامه فرمودند: و این شد که اشک بر حضرت سیدالشهداء علیهالسلام، در بلد ری و طهران بینمونهترین اشک، در مصیبت مظلوم علیهالسلام است
استاد بزرگوارم، جناب آقای علیاکبر لطیفیان به نقل از حضرت علامه جوادیآملی حفظهالله نقل میکردند که ایشان در اینباره فرمودهاند که: «اشکی که در طهران برای امام حسین صلواتالله علیه ریخته میشود را، حتی در روز عاشورا و کربلا سراغ ندارم»
منبع:عقیق
