به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، آیتالله مهدی هادوی تهرانی، استاد حوزه علمیه امروز، ۱۷ شهریور ماه در ابتدای درس خارج فقه خود به ارایه تفسیر مختصری از سوره فتح پرداخت و گفت: منظور از فتح مبین سه احتمال است؛ احتمال اول صلح حدیبیه و احتمال دوم، فتح خیبر و احتمال سوم فتح مکه است که سال هشتم هجری رخ داده است.
وی افزود: علامه طباطبایی معتقد است که مراد همان صلح حدیبیه در سال ششم است و فرموده آن چیزی که در آیات بعدی آمده موید این مسئله است. در داستان حدیبیه جمعیتی از پیامبر به سمت مکه خارج شدند تا حج انجام دهند.
هادوی تهرانی افزود: آنچه در مصادر تاریخی آمده نشان میدهد که جمعیت ۱۴۰۰ نفر بوده است و این جمعیت محدود قرار بوده با جمعیت کثیری از قریش درگیر شوند و خودشان هم تصور زنده برگشتن نداشتند و در خواب هم نمیدیدند که این حرکت منجر به صلح شود ولی قدرتنمایی خداوند سبب شد تا این مسئله به صلح منجر شود ولو اینکه اصلا زمینه برای این کار فراهم نبود.
هادوی تهرانی اظهار کرد: اینکه قریش پذیرفت تا ۱۰ سال درگیری نباشد و سال بعد هم بتوانند وارد مکه شوند خود این یک پیروزی بزرگ برای مسلمین بود و در نهایت در سال هشتم منجر به فتح مکه شد که علامه فرموده است تعابیر قرآن در آیه اول این سوره «منت» است و خدا آن را فتح مبین نام گذاشته است زیرا بر اساس عوامل مادی قریش نباید با مسلمین مصالحه میکرد.
استاد فقه و اصول حوزه علمیه بیان کرد: این مثالی از یک قاعده است که در صدر اسلام رخ داد اما منحصر به آن نیست بنابراین تمام آیات قرآن برای همه زمانها و مکانها پیام دارد و اگر ما هم با اخلاص آنان(پیروان پیامبر(ص)) در مسیر خدا حرکت کنیم مشمول این قاعده و مشمول نصرت و فتح الهی خواهیم شد.
تفسیر آیه اول سوره محمد(ص)
همچنین این استاد تفسیر حوزه در ابتدای درس خارج اصول خود به تفسیر سوره مبارکه محمد(ص) پرداخت و با بیان اینکه از دید شیعه بسم الله جزء سوره است، گفت: این آیه نقطه مقابل آیه اول سوره مومنون است یعنی کسانی که ایمان دارند به آن نتیجه حیات و ماورای زندگی میرسند البته واژه فلاح به معنای شکفتن و رسیدن به چیزی است که انسان آرزوی رسیدن به آن را دارد.
وی با بیان اینکه اگر ایمان نباشد فلاح هم نیست، افزود: در آیه اول سوره محمد(ص) فرموده است کسانی که ایمان ندارند و از راه خدا اعراض کردهاند و نه تنها خودشان اعراض کرده بلکه مانع دیگران هم میشوند(که علامه طباطبایی این نظر را پذیرفته است) اعمالشان گم میشود و به نتیجه نمیرسد.
هادوی تهرانی بیان کرد: با در نظر گرفتن این دو آیه نتیجه میگیریم به اندازهای که کفر باشد اضل اعمال و به اندازهای که ایمان باشد انسان به فلاح میرسد.
منبع:ایکنا
