وقتی نام مادران شهدا را می‌شنویم، حواسمان باشد که کم‌عنوانی نیست، مادری که بهشت بر زیر قدم‌هایش است و حال بهشتیانی که فرزندان او هستند و پیش خداوند زنده هستند و روزی داده می‌شوند.

« کبری جلیلیان » در خاطره خود از دیدار با پیکر فرزند شهیدش «حمدالله» گفت: بوی عطر می­‌داد. عطر قدسی خودش و گلابی که رویش پاشیده بودند. لباس­‌هایش را بوسیدم، بوی گلاب تمام وجودم را فرا گرفت. دستم را زیر چانه‌اش گرفتم و گفتم «به من نگاه کن، ان‌‌شاءالله مبارکت باشد». پیکرش را به خاک سپردیم و لباسش را که خونی و تکه تکه شده بود، به منزل بردم و شستم.