حاج حمزه زاهدی

‌ می‌گفت: نتوانستم از آقا انگشتر طلب کنم، اما چند هفته بعد خود آقا انگشترشان را به آقای مقدم داده و فرموده بودند: بدهید به آقای حاجی حسنی. این انگشتر همواره با محسن بود در منا با او جا ماند.