سینمای قبل انقلاب

وزارت دربار و وزارت فرهنگ و هنر، همه وابسته به ساواک بودند. به این ترتیب الگوی امنیتی به عنوان میزان فعالیت سینماگران و هنرمندان شناخته شود و باعث می‌شد اندک اندک خودسانسوری با حاکمیت و قدرتی که ساواک به‌دست آورده بود، گسترش یابد و اگر هم اثری خارج از این چارچوب ساخته می‌شد و بوی سیاست یا انتقاد می‌داد، به شدت با آن برخورد می‌شد.