آمنه نخعی

از خاطرم نمی‌رود وقتی من و «عباس شکی»، ناخنکی به حاصل کار خواهر‌ها می‌زدیم، حاج خانم بی‌آنکه ابرو درهم بکشد و ما را از جمع دور کند، کودکانه‌های ما را با ترش و شیرین جهاد پیوند می‌داد.