خاطرات اسارت یک آزاده یزدی:
از آنجایی که دعا خواندن به صورت عمومی در اسارت ممنوع بود، به مدت حدود یک سال و اندی، دعاخوان شخصی حاج آقا ابوترابی بودم به طوری که صبحهای پنجشنبه و جمعه هر هفته در گوشه خلوتی از اردوگاه، دعای کمیل و ندبه را از حفظ برای ایشان میخواندم و آنجا بود که فهمیدم معنویت آن مرد بزرگ بی نهایت است.
کد خبر: ۵۱۴۳۹ تاریخ انتشار : ۱۳۹۴/۰۵/۲۷