یک روز مادر بزرگ در حالی که بغضی سرشار از اندوه امانش نمی‌داد دستی متبرک با تصویر قاب عکس شهید به صورت ماه مهران کشید و گفت: بابا حسن پیش خدا رفته و از آسمان هوای همه ما را دارد. مهران از آن روز با دیدن تصویر پدر او را بابا صدا می‌زد و هر وقت دلش می‌گرفت برای آسمان دست تکان می‌داد.