ایران پس از فتح خرمشهر از نظر سیاسی و نظامی در موقعیت برتر قرار داشت و ناتوانی ارتش عراق برایش آشکارشده بود؛ بنابراین وقتی ما در موضع برتر بودیم، می‌بایست برای احقاق حقوق‌مان قدم برمی‌داشتیم.