رزمندگان به «خمپاره ۶۰ میلی‌متری» به‌دلیل این‌که گلوله موذی تیز و فرزی بود که بی سر و صدا و بدون هیاهو می‌آمد، « آب زیر کاه » می‌گفتند. همچنین آن‌ها هنگامی که بوی پا و جوراب نشسته در سنگر می‌آمد نیز اصطلاح «ادوکلن سنگر» را به‌کار می‌بردند.