رزمندگان برای کسی که بچه‌های هیئت گردان یا دسته به او می‌بالیدند و به وجودش افتخار می کردند، اصطلاح «آبروی هیئت» را به‌کار می‌بردند. همچنین به کسی که در جنگ، سابقه داشت و کهنه‌کار بود نیز می‌گفتند « اخلاص فتح‌المبینی » دارد.