رزمندگان به «خمپاره ۶۰ میلی‌متری» به‌دلیل این‌که گلوله موذی تیز و فرزی بود که بی سر و صدا و بدون هیاهو می‌آمد، «آب زیر کاه» می‌گفتند. همچنین آن‌ها هنگامی که بوی پا و جوراب نشسته در سنگر می‌آمد نیز اصطلاح « ادوکلن سنگر » را به‌کار می‌بردند.