جوان «دیری» که با خون خود بر امام خمینی درود فرستاد

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از بوشهر، انقلاب اسلامی ایران بود که ضعفا و محرومین و مستضعفین مسلمان را تشویق کرد تا صدای خود را با شجاعت و اعتماد بلند کنند و به راستی به عنوان یک «معجزه الهی» در تاریخ اسلام، بطور خاص در ایران و بطور عام در کل جهان توصیف شده است.

 

نهضتی که در راستای قیام عاشورا برای احیای امر به معروف و نهی از منکر و زنده نگه داشتن اسلام ناب محمدی با واسطه ملت ایران در جای جای کشور با گذشت و ایثارگری مردان و زنان این مرز و بوم به وقوع پیوست.

 

در ادامه به بخش ششم از معرفی شهدای انقلاب اسلامی بوشهر می‌پردازیم:

 

 

«محمدصادق درختیان» در تاریخ 1334/1/3 در شهر بوشهر دیده به جهان گشود. وی تا تا پایان دوره ابتدائی تحصیل کرد و چون پدرش فروشنده دوره‌ گرد بود به دلیل فقر مالی از ادامه تحصیل بازماند و برای کمک به امرار معاش خانواده به كمک پدرمشغول كار كردن شد.

 

محمدصادق از همان کودکی با ناحقی کردن  میانه خوبی نداشت و با ظلم و ستم مخالف بود و هر چقدر بزرگتر می‌شد حس حق طلبی و عدالت در او بیشتر رشد پیدا می کرد.

 

سودای مبارزه با رژیم منحوس پهلوی را زمانیکه 22 سال بیشتر نداشت در سر می پروراند بدین خاطر در سال 1357 كه راه پيمایی و تظاهرات برعلیه طاغوت شروع شد یکی از سردسته های مخالف با رژیم در محله خود بود.

 

محمدصادق در تمام راهپیمایی ها شرکت و حضور فعالی داشت و به جوانان و دوستان خود توصيه می كرد در راهپيمايی‌ها شركت كنند تا انقلاب به ثمر برسد.

 

سرانجام این جوان انقلابی در 29 مهر سال 1357 همزمان با تظاهرات علیه حکومت پهلوی در خیابان انقلاب در کنار مسجد «کوی بهبهانی» بر اثر اصابت گلوله مأموران رژیم به شهادت رسید.

 

 

 

«احمد حیدری» در تاریخ 1339/10/12 در روستای «مل گنزه» شهرستان دیر به‌دنیا آمد و در پنج سالگی به ‌دلیل سختی معیشت در روستا به شهرستان دیر نقل مکان کردند و پدرش «عباس» فروشنده بود.

 

عباس فرزند خود را که هنوز به سن و سال مدرسه نرسيده بود به مکتب خانه گذاشت از همين مکان مذهبي بود که احمد رشد و نبوغ فکري خود را آشکار ساخت و چنان شيفته قرآن کريم و احاديث شد که در مدت کوتاهي قرآن کریم را آموخت و با آمادگی کامل وارد دبستان شد و به جهت اینکه پايه و ريشه تعليم و تربيتش قرآنی و محکم بود در مدرسه شاگرد نمونه و از نظر اخلاقي ممتاز بود.

 

احمد تا دوره تحصیلی راهنمایی را در شهر دیر گذراند، با اتمام دوره ی راهنمایی با توجه به اینکه شهر دیّر فاقد دبیرستان بود‌ در آزمون ورودی مرکز کشاورزی علي آباد کمين استان فارس شرکت کرد و از سال 1354‌ در این مرکز مشغول به تحصیل شد.

 

همزمان با اوج گیری انقلاب اسلامی، کلاس های درس تعطیل شد و شهید به شهر دیّر بازگشت تا در تظاهرات شرکت می کرد.

 

سرانجام در روز 13 آذر‌ سال 1357مصادف با سوم محرم الحرام مراسم راهپیمایی اعتراض آمیز به دلیل ممنوعیت سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین «مغیثی» در حسینیه اعظم بندر دیّر به پا شد و احمد توسط عوامل حکومت پهلوی و بر اثر اصابت گلوله به سینه مجروح و پس از مجروحیت به مدرسه مجاور بخشداری رفته و در یکی از کلاس‌ها با خون خود «درود بر خمینی» را بر سینه تاریخ حک کرد و سپس به دلیل شدت جراحات شهد شیرین شهادت را نوشید.

 

 

 

‌«سلمی حدادی» در تاریخ 1333/04/03 در شهر برازجان متولد شد و از آنجا که وضعیت معیشتی چندان مناسبی نداشتند همراه پدر برای امرار معاش به فعالیت می پرداخت.

 

سلمی در آغاز جوانی خود، تجربه‌ی زندگی مشترک را نیز آموخت، تجربه‌ای که با تولد 5 پسر و یک دختر روز به روز سال به سال بر عقلانیت، موفقیت و او می‌افزود.

 

 

بیست و دوم بهمن که کشور در تدارک مراسم استقبال از بزرگ مرد دگرگون ساز تاریخ معاصر و آغازگر فصل جدیدی از آن تاریخ بود، برازجان همچنان در آتش درگیری و هیاهوی مأموران شهربانی حاضر در دژ می‌سوخت.

 

در بیست و سوم بهمن‌‌‌ مردم انقلابی دشتستان به گردانندگی جمعیت زنان به دنبال مردان پرداخته برای تسخیر دژ اقدام کردند.

 

سلمی با شروع مبارزات مردمی علیه رژیم شاهنشاهی طاغوت هنگام تسخیر لانه دژخیمانه پهلوی در دژ برازجان شبانه حین تکبیرگفتن بربام منزل براثر اصابت گلوله تفنگ ژ3 به شقیقه در مورخ 23 بهمن ‌سال 1357 در سن 24 سالگی به شهادت رسید.

 

 

انتهای پیام/