خبرگزاری دفاع مقدس – اکبر صفرزاده: "برلین منفی ۷" ساخته رامتین لوافی؛ داستان مهاجرت یک خانواده عراقی به آلمان است. ساختار منسجم و ریتم مناسبی که برای فیلم انتخاب شده این قابلیت را به آن داده که تماشاگر گریز پای را برای مدت یک ساعت و نیم روی صندلی سینما بنشاند و او را با جنایتهایی که آمریکا در طول ده سال در عراق انجام داده آشنا کند.
ارزش فیلم "برلین منفی ۷" زمانی بهتر و بیشتر مشخص میشود که در مقایسه با فیلم بیارزشی مثل گامهای شیدایی قرارمی گیرد. گامهای شیدایی به کارگردانی حمید بهمنی و تهیه کنندگی محمد قهرمانی با دستمایه قرار دادن جنایتهای آمریکا قصد داشت که در عرصه جنگ نرم و تاثیرگذاری روی مخاطب خارجی کاری کند کارستان! اما این اتفاق نیافتاد ونتیجه کار فیلمی شد که نه رضایت مردم را به دست آورد نه رضایت منتقدان را!
گامهای شیدایی بدون اینکه در سینماهای تهران و شهرستان اکران شود و یا رایت ویدئویی آن در سطح کشور توزیع شود راهی انبار شد تا سرنوشت چند صد میلیون تومان پولی که صرف تولید آن شده در پردهای از ابهام فرو رود و تا سالهای سال بلاتکلیف بماند.
تولید مشترک، بحث مغفول و عقبماندهای در سینمای ایران است که میتواند سینمای ایران را از بحران اقتصادی و فرهنگی موجود نجات دهد. اگر قرار است سینمای ایران دیده شود، تاثیرگذار شود و تبدیل به صدایی در جهان شود باید به سراغ تولید مشترک با کشورهای دیگر برود. سینمای چین با تولیدات مشترکی که با هالیوود داشته توانسته مقبولیت و مشهوریتی در خور توجه کسب کند. هالیوود هم به عنوان یکی از بزرگترین تولید کنندگان فیلم در دنیا در مقاطعی دست به تولید مشترک با دیگر کشورها زده و موفقیتهای قابل توجهی را کسب کرده است.
«برلین منفی۷» تلاش بسیار با ارزشی است برای رسیدن به آرمانهای بسیارجمهوری اسلامی ایران. تلاشی است در راستای برقراری ارتباط صحیح با دنیا و تاثیر گذاشتن روی مخاطب خارجی. این تولید مشترک با به کار گیری عوامل حرفهای دو کشور ایران و آلمان راه جدیدی را در سینمای ایران باز و سینمایی جدید را به مخاطب معرفی میکند.
بسیاری از منتقدان و صاحب نظران انتخاب رامین لوافیپور را برای انجام این پروزه بین المللی درست ندانسته و تاکید دارند که برای این کار میبایست کارگردانی با تجربه و دانش بیشتری انتخاب میشد. ضمن تایید نظر منتقدان مبنی بر انتخاب کارگردانی با تجربه و صاحب نام برای این پروژه لازم است ذکر کنم که برای تولید فیلم نامه «برلین منفی ۷» با بسیاری از کارگردانهای سینمای ایران مذاکره شده اما هر کدام به دلیلی کارگردانی این پروژه را نپذیرفتند. رسول صدرعاملی و ابراهیم حاتمی کارگردانهایی بودند که در مورد تولید این فیلم با آنها مذاکره شد ولی نتیجه مثبت حاصل نشد.
وجود موسسه رسانههای تصویری به عنوان یکی از سرمایه گذاران اصلی این فیلم شایعههای مالی پیرامون این فیلم را دو چندان کرد، حاشیه زیادی اطراف این فیلم شکل گرفت و رسانههای مختلف در مورد بودجه فیلم مطلب منتشر کردند.
آن طور که گفته میشود در برآوردهای اولیهای که برای این فیلم انجام شده است سهم موسسه رسانههای تصویری برای مشارکت در این پروژه ۹۰۰ میلیون تومان بوده که پس از آغاز تولید این عدد به ۲ میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومان رسیده است.
این فیلم در حالی با مبلغ دومیلیارد و چهارصد میلیون تولید شده است که پروداکشن آن ۳۵میلی متری و تجهیزات آن درجه یک بوده وهمیشه ۱۴تراک و ژنراتور همراه گروه بوده و در مدتی که گروه در اروپا بوده از بهترین هتلها استفاده کرده است! با این همه ولخرجی که گروه تولید برلین منفی هفت در این پروژه انجام داده سهم ایران شده است ۲ میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومان! باید از کسانی که در ایران با بودجههای سه میلیارد تومانی و پنج میلیارد تومانی فیلم تولید میکنند و همه پول آن را هم از دولت میگیرند پرسید که این مبالغ را چگونه و چطور و در چه راهی هزینه میکنند؟ ملک سلیمان یا راه آبی ابریشم که در دوره میرعلایی تولید شدهاند چقدر بودجه صرف کردند؟ پروژههای حوزه هنری با چقدر هزینه تولید میشوند؟
«برلین منفی۷» مخاطبش را از روز اول نشانه گذاری کرده و با این هدف تولید شده است که روی مخاطب خارجی تاثیر بگذارد. «برلین منفی هفت» میداند که مخاطب داخلی بارها و بارها این جمله را که «حمله آمریکا به عراق غیرانسانی بوده است» را شنیده و دیگر حوصلهای برای شنیدن این جمله تکراری ندارد بنابراین از همان ابتدا مخاطب خارجی را هدف میگیرد و همه تمهیداتش را برای تاثیر گذاری روی آن انجام میدهد.
بازی یک بازیگر هالیوودی و نقش آفرینی معروفترین بازیگر زن آلمانی در این فیلم از نقاط بسیار قابل توجه این پروژه بین المللی است. حضور مسعود رایگان و مصطفی زمانی و تعداد زیادی بازیگرعربی باعث شده است تا ما در این فیلم با مجموعهای از بازیگران بین المللی و تراز اول مواجه باشیم.
پیامی که «برلین منفی هفت» به ما میدهد این است که اگر میخواهیم با سیاستهای غرب و آمریکا بجنگیم چارهای نداریم جز اینکه سراغ نقطههای مشترک انسانی که بین ما و اروپاییها وجود دارد برویم. این پیام میتواند یک الگوی مناسب برای انجام کارهای فرهنگی ایدئولوژیک در جمهوری اسلامی باشد. باید توجه داشته باشیم که مساله فیلم «برلین منفی۷» خوب بودن یا بد بودن آلمانیها نیست بلکه این فیلم قرار است یک حرف ضدآمریکایی را به مخاطب منتقل کند؛ کلید فهم فیلم اینجاست که شخصیتهای اصلی این فیلم از دستپخت ده ساله آمریکاها در عراق و از جهنمی که آمریکاییها برای آنها ساختند فرار کرده و دنبال جایی برای زندگی و آرامش میگردند.
پس از تولید «برلین منفی هفت» طباطبایینژاد، این فیلم را یک فیلم آلمانی خواند و اعلام کرد که جایزه این فیلم را باید سفیر آلمان بدهد، اواعلام کرد که «برلین منفی ۷» به طور کامل از آلمانیها دفاع میکند و با این نگرش تا جایی که میتواند به فیلم حمله میکند و این فیلم را سفارشیترین فیلم تاریخ سینمای ایران میخواند. دیری نمیپیماید که عباسیان پاسخ او را میدهد و اظهارات او را در مورد این فیلم به خاطر خرده حسابهایی که برسر «یک خانواده محترم» به وجود امده است میداند.
