طلوع دوباره امام حسین(ع) بر نیزه‌های شرمسار نینوا
حرامیان هرگز نتوانستند، امام حسین(ع) را بی‌فروغ کنند؛ زیرا او دوبار طلوع کرد، یک بار در مدینه و بار دیگر بر نیزه‌های شرمسار نینوا طلوع کرد.
به گزارش گروه فرهنگ و هنر د
فاع پرس، معاویه در اواخر حکومت خود بر خلاف مفاد قرارداد صلحی که با امام حسن(ع) داشت، کوشید تا فرزندش یزید را به جای خود بر جایگاه خلافت بنشاند و او را به‌عنوان جانشین خود معرفی کند.
امام حسین(ع) به این دلیل که یزید بر اساس هیچ یک از مبانی اسلامی و عرفی جامعه اسلامی درباره انتخاب خلیفه به خلافت نرسیده بود و هم‌چنین به سبب ناشایستگی آشکار یزید برای این مقام، خلافت او را نامشروع می‌دانست، بعد از مرگ معاویه، از بیعت با یزید امتناع کرد. بیعت حسین بن علی(ع)، نوه پیامبر(ص) و فرزند امام علی(ع) و یکی از مدعیان خلافت، به مشروعیت حکومت یزید یاری می‌رساند و یزید نیز به همین دلیل در اخذ بیعت از امام(ع) اصرار داشت.
خلافت از مسیر خود خارج شد و به صورت حکومت پادشاهی درآمد، مردمانی مرده ضمیر و جوانانی کم عقل، سفیه و بی بهره از معارف اسلام و در معصیت و گناه گستاخ، مقام خلافت را اشغال کردند، تجدید عصبیت جاهلیت و مفاخرت‌های قبیله‌ای، فامیلی، نژادی و عنصری -که اسلام با آن به شدت مبارزه می‌کرد- و بی‌اعتباری اخلاق حسنه، تقوا و فضلیت را می‌توان از زمینه‌های قیام امام حسین علیه السلام برشمرد.
قیام عاشورا، مهم‌ترین رویداد تاریخی پس از ظهور اسلام بود. این قیام، پیامدهای مهمی در برداشت که نتایج ثمربخش آن تا قیامت، به‌عنوان حماسه‌ای بزرگ و جاوید، باقی خواهد ماند.
احیاء سنت «انما لم اخرج اسراً و لا بطراً»، افشای باطل، احیای امر به معروف و نهی از منکر، عزت، مبارزه با طاغوت، احیای مکتب شهادت، مقاومت تا آخرین نفس، نترسیدن از کمی نفرات و آمیختن کار فرهنگی با ارشاد از جمله پیامدهای این قیامتی تاریخی است.
قیام امام حسین(ع) باعث جرأت یافتن گروه‌هایی شد که تا آن زمان به علت خفقان اموی توان اعتراض به دستگاه حاکمه را نداشتند.
هنوز هم اقیانوس‌ها از شرمساری همچون کوه‌های آتشفشان می‌سوزند و خون‌های ریخته در کربلای ایران و جوار بارگاه خواهرت زینب (س) نوحه خوان جسته و گریخته‌ی امام حسین(ع) است.
گریختگان شب که نام حسین(ع) را زمزمه نکردند و دستان مبارکش را گم کردند، در همان شب گم شدند و باران ندامت هیچگاه هرم تشنگی شان را فرو ننشاند.
حرامیان هرگز نتوانستند حسین(ع) را بی‌فروغ کنند که او دوبار طلوع کرد، یک بار در مدینه و بار دیگر بر نیزه‌های شرمسار نینوا. «یاحسین» رمز عبور از طریق القدس و فتح بستان جان و جهان است.
یاحسین نه از دل تقویم سر می‌زنی، نه از لبان عطشناک که در هنگام نوشیدن آب، نام مبارکت را زمزمه می‌کنیم؛ همیشه در رگ‌هایمان جریان داری.
انتهای پیام/ 131
