به گزارش خبرنگار دفاعی امنیتی
دفاع پرس، مین ها هنوز هم قربانی می گیرند و داستان مین و تخریب و مین زدایی با گذشت قریب به سی سال از پایان جنگ همچنان ادامه دارد. عراقی ها به قدری زمین های ایران را مین ریزی کرده بودند که ایران در سال های پس از جنگ، جزو چند کشور نخست آلوده به مین بوده است.
در ادامه به معرفی مین های ضد خودرو و نفری می پردازیم که هدفشان از انهدام ماشین زرهی تا قطع عضو انسان بوده است. عراقی ها این مین ها را از مرزهای شمالغرب تا جنوب غرب کشور در زمین های ایران به چندین نوبت ریختند به گونه ای که تخریب چی ها علاوه بر جمع آوری مین های سطحی، تا عمق یک متری نیز به پاکسازی می پرداختند.
عراقی ها در دوران جنگ تحمیلی علاوه بر مین ریزی ها چندباره، مین ریزی منظم و نامنظم داشتند. به گونه ای که یک زمین را در سال نخست جنگ مین ریزی نامنظم کردند و چند سال بعد همان زمین را مین ریزی منظم کردند. گذر زمان باعث می شد که حجمی از خاک به ارتفاع چند سانتی متر تا یک متر بر روی مین ها تلنبار شوند.
** والمر قاتلِ شهید آوینی
مین والمر یکی از معروفترین و پرکاربردترین مین هایی است که در دوران دفاع مقدس توسط عراقی ها به کار برده شد. این مین ایتالیایی قبل از انفجار 40 تا 50 سانتی متر به هوا پرتاب و بعد منفجر می شود. اگر فرد در هنگام انفجار این مین نشسته باشد، مین روبروی صورت او منفجر می شود و او را می کشد و اگر ایستاد باشد روبروی زانو یا ران پا منفجر می شود که پا را قطع می کند و ترکش هایی را هم به بدن او اصابت می کند که اصابت این ترکش ها و قطع پا نیز ممکن است منجر به از دنیا رفتن فرد شود. شهید آوینی سال 1372 در منطقه عمومی فکه بر اثر انفجار این مین به شهادت.
** قویترین مین ها
مین ضدتانک قوی ترین مین در صحنه ی نبرد است که می تواند پرقدرتمندترین ماشین زرهی یعنی تانک را از کار بیندازد. این مین که قدرت انفجار بسیار بالایی دارد در صورتی منفجر می شود که یک وسیله نقلیه سنگین از روی آن بگذرد. حتی برخی از دستگاه های مین کوب که به پاکسازی مناطق آلوده به مین می پردازند بر اثر برخورد با این مین نیز، شنی و بدنه شان آسیب هایی می بیند.
پس از مین ضدتانک، مین های ضد خودرو قوی ترین مین های خاکی هستند. ماشین ها با رفتن بر روی این مین دیگر نمی توانستند به مسیر خود ادامه بدهند. رزمندگان در دوران دفاع مقدس برای مقابله با تانک های متهاجم دشمن بعثی، 4 مین ضد خودرو را کنار هم کار می گذاشتند تا بتوانند یک تانک را مهندم کنند.
** مین های ضد نفر با قدرت تخریب جسمی و روحی
مین واکسی نوع دیگری از مین های ضدنفر است که به دلیل شباهتش به جعبه واکس به این نام شناخته می شود. این مین که بلژیکی است از مین گوجه ای قوی تر است و این قدرت را دارد که پای فرد را تا مچ متلاشی کند.
مین پدالی نیز نوع دیگری از مین های ضدنفر است. پای رزمنده که روی مین می رفت تا پایش را برنداشته بود مین منفجر نمی شد. گاهی کسی متوجه می شد که پا روی مین پدالی گذاشته است. خنثی کردن مین در این حالت بسیار سخت بود و تنها رزمنده می توانست با آمادگی به جهتی بپرد که آسیب کمتری ببیند.
مین گوجه ای نیز پرکاربردترین مین در جنگ تحمیلی بود که کمترین قدرت تخریبی را داشت و بر اثر انفجار آن انگشتان پای فرد قطع می شد.
این دسته از مین های ضدنفر که قدرت کمتری دارند و کمتر منجر به کشته شدن فرد می شوند، دارای قدرت تخریب روحی بسیاری هستند و صدمات فراوانی را به جبهه مقابل وارد می کند، از این رو این دسته از مین ها در صحنه های نبرد پرکاربرد بوده اند.
مین های ضدنفر با قدرت تخریبی کم، فرد را زمین گیر می کنند. زمین گیر شدن فرد از همان لحظه تا سال های پس از آن قدرت روحی حریف را تضعیف می کند. این مین در لحظه ی انفجار در صحنه ی نبرد تنها یک فرد را درگیر خود نمی کند، بلکه چند نفر دیگر را نیز درگیر می کند تا به فرد آسیب دیده امدادرسانی کنند.
همچنین رسیدگی به این آسیب دیدگان در سال های پس از آن نیز نیازمند فرد و کمک مالی دولت است. همچنین مشاهده این فرد مجروح توسط اطرافیان موجب هراس از جنگ و حضور در آن صحنه ها می شد اما رزمندگان و خانواده هایشان در دوران دفاع مقدس چون درس آموخته مکتب ایثار و شهادت بودند، با تقدیم هر جانبازی به انقلاب جان دوباره ای می گرفتند و راهی میدان های نبرد با دشمن می شدند و هراسی از رویارویی با دشمن نداشتند.
** گوشتکوبی و تلویزیونی
دسته ی دیگر مین های ضدنفر، مین هایی هستند که با انفجار، ترکش هایشان به هر سوی پرتاب می شدند و به افرادی که در اطراف آن بودند، آسیب می رساند. مین گوشتکوبی یکی از این نوع مین ها است که بدنه ای شبیه به نارنجک دارد.
مین تلویزیونی نیز یکی دیگر از این نوع مین ها است. این مین که ساخته آمریکاست، نام اصلی آن «شمشیر دو لبه» است. این مین ضدنفر قدرت تخریب بسیاری دارد و می تواند به وسایل نقلیه نیز آسیب برساند.
مین تلویزیونی جهت دار منفجر می شود، به گونه ای که مونیتور آن در جهتی اوج می گیرد و منفجر می شود که صفحه جنوبی مین رو به آنجاست. در هنگام انفجار، مین به قطعات ریزی تبدیل می شود.
** مینی که منور است
مین منور نوع دیگری از مین های خاکی است که قدرت تخریبی ندارد اما می توانست جان بسیاری از رزمندگان را در میدان نبرد به خطر بیاندازد. اگر رزمنده ای پایش به تله این مین برخورد می کرد یا گیر می کرد، منطقه ای که مین در آن قرار داشت، شبش همچون روز روشن می شد و نیروهای دشمن از موقعیت نیروهای خودی مطلع می شدند؛ از این رو در برخی از مواقع که این مین منفجر می شد، یکی از رزمنده ها روی آن می خوابید تا دشمن مطلع نشود. آسیبی که این مین به بدن او وارد می کرد، سوختگی بود.
** مواد منفجره TNT
مواد منفجره TNT نیز به نوعی در زمره ی مین های خاکی شناخته می شود که البته برای از بین بردن استحکامات همچون سنگرها، پل ها و جاده ها به کار برده می شدند. در این مواد منفجره چاشنی هایی قرار می گیرد. در مرحله پایانی عملیات الی بیت المقدس در سال 1361، سه رزمنده ایرانی مامور انفجار پلی شدند که میان شلمچه و خرمشهر بود. اگر آن پل منفجر می شد، ارتباط نیروهای عراقی از شلمچه با نیروهایشان در خرمشهر سخت می شد و این کار صورت گرفت.
انفجار این مواد منفجره از راه دور و با قدرت اختیار فرد است.
مین ها و مواد منفجره ای که در فوق معرفی شدند، برخی از مین های خاکی بودند که در جنگ ایران و عراق به کار برده شدند و این مین ها که به سربازان صد ساله دشمن مشهورند، هنوز در خاک ایران قربانی می گیرند.
انتهای پیام/211
