به گزارش خبرنگار بین‌الملل
دفاع پرس، «عبدالباری عطوان» تحلیلگر برجسته جهان عرب و سردبیر روزنامه «رأی الیوم» در سرمقاله این روزنامه نوشت: دور از ذهن نبود که ایران و به‌طور خاص روحانی رئیس جمهور این کشور اولین و بارزترین کسی باشد که به‌مناسبت انتخاب شدن ژنرال «میشل عون» به‌عنوان رئیس جمهور لبنان در انتخابات پارلمانی این کشور برای وی پیام تبریک بفرستد. میشل عون با رأیی بی‌سابقه در میان أثرگذار‌ترین احزاب سیاسی و فرقه‌ای لبنان انتخاب شد.
انتخاب ژنرال عون پیروزی برای حزب‌الله و محور مقاومت به شمار می‌رود. این پیروزی نتیجه مستقیم عقب‌نشینی سعودی‌ها و پایداری نظام سوری طی پنج سال اخیر در رویارویی با قدرت‌های منطقهای و جهانی بزرگ است که همچنان در پی سرنگونی این نظام هستند.
«ژنرال» از حمایت سید حسن نصرالله دبیرکل «حزب الله»، سمیر جعجع فرمانده (نیروهای نظامی لبنان)، سعد الحریری (جریان مستقبل) و ولید جنبلاط (حزب سوسیالیست) برخوردار است که همه آنها نیز از حمایت قریب به اتفاق مردم لبنان و فرقه‌های مختلف برخوردارند. این مسئله بدون شک سابقه تاریخی دارد و نمونه‌ای از توافق برای لبنانی که شاهد از هم‌گسستگی قدرت‌های عظیم منطقه و جنگ‌های خانمان سوز که گاه رنگ و بوی فرقه ای دارد، به حساب می‌آِید.
این هوشیاری مردم لبنان و دست یاری چهار حزب بزرگی است که برای نجات حکومت لبنان دراز شده تا از نابودی و فساد مؤسسات آن جلوگیری کند و مرحله جدیدی از همزیستی را پایه‌گذاری کنند. به راستی چه کسی تصور می‌کرد جعجع که وارد جنگ‌های خونین با ژنرال عون شده بود، یا سعد حریری که اصلی‌ترین دشمن سید حسن نصر الله بود و او را به ترور پدرش متهم می‌کرد، در جلسه چهل و ششم مجلس به ژنرال عون رأی بدهند.
باید اعتراف کرد که اگر انقلاب اتفاق افتاده در جبهه سعد حریری رهبر جریان مستقبل نبوده است؛ این «سونامی» سیاسی هرگز اتفاق نمی‌افتاد. این انقلاب باعث شد تا حریری از هویت لبنانی خود دفاع کرده و سلطه سعودی را از دوش خود بردارد و تصمیم بگیرد که مصلحت لبنان را بر هر چیز اولویت دهد.
ممکن بعضی بگویند که حریری خود به این از خودگذشتگی تن داده و ممکن است برایش گران تمام شود، زیرا همپیمانانش ورشکست شده و عربستان سعودی نیز عقب نشینی کرده‌است.
دولت عربستان می‌خواهد خودش را از لبنان عقب بکشد تا از مشکلات مالی و سیاسی فرار کند، چون در آستانه ورشکستگی مالی است و عملا دیگر سلاحی به نام مال و تأثیر تدریجی بر آن ندارد. این نیرومندترین سلاح عربستان است و سلاحی جز این ندارد؛ چراکه درآمدهای نفتی‌اش کاهش یافته و تمامی تدابیر مالی‌اش برباد رفته و دست به دامن بانک‌های منطقه و جهان برای جبران بودجه‌اش شده‌است.
لبنان دیگر هیچ جایی در لیست اولویت‌های عربستان ندارد، حریری که خوب سران عربستان و افکارشان را می‌شناسد، اولین کسی است که شروع این تحولات را احساس کرده و تصمیم گرفته از کشتی درحال غرق عربستان بیرون بپرد. عربستان هم که در منجلاب جنگ‌های یمن، سوریه و عراق گیر افتاده، می‌خواهد از سنگینی بار لبنان خلاص شود.
این پیروزی از آن لبنان و مردمانش است و قدمی در راه بهبودی، کاهش زیان‌ها، و همچنین مرحمی بر نگرانی‌ها و بدبینی‌هایی که به دلیل ترس از آینده‌ای تاریک در چهره لبنانی‌ها نقش بسته بود، است. مردم لبنان دیگر از خستگی و ترس ناتوان شده‌اند و نخبگان سیاسی آنها به این حقیقت إذعان دارند، لذا خواستار خلاصی از سیاست لجبازی‌ها و درگیری‌های لفظی و سفسطه کلامی و همچنین بازگشت به زمینه هم زیستی برای نجات خود قبل از نجات لبنان اند.
شکی نیست که حکومت دمشق منتظر ژنرال عون است که به وصف یکی از نزدیکان بشار اسد «مردی است که با شرف جنگید و با شرف صلح کرد». بشار اسد بیش از هرکس از پیروزی ژنرال خوشحال خواهد شد، چراکه لبنان با این موفقیت و ائتلافی که آن را حمایت می‌کند به حیطه نفوذ سوریه بازگشته تا حدأقل برای مدتی رقابت منطقهای نداشته باشد.
ژنرال عون رئیس جمهور لبنان قول داده که لبنان از آتش جنگ منطقه به دور باشد، و هیچ آسیبی از آن نبیند و در درگیری‌های خارجی و جنگ‌های پیشگیرانه ضد تروریسم داخل نشود، همچنین قول برنامه‌ای اقتصادی برای برون رفت از وضع رکود را داده است و متعهد شده از هیچ تلاشی در راه مقاومت در برابر اشغال دریغ نکند.
این برنامه که در حین قرائت سوگندنامه آن را ارائه کرد، پر از نکات مثبت، نتیجه امید و خوشبینی است؛ اما برخی از جوانب آن دور از ذهن است که عملی شوند، علی الخصوص آنجایی که حرف از دوری از حوادث منطقه می‌زند. لبنان بیش هفتاد میلیون دلار بدهکار است و تسویه این بدهکاری‌ها نیز کاری بس دشوار است. کشور نیز عملا در شرایط ورشکستگی به سر می‌برد، و اگر ژنرال عون بتواند به کمک دولتش جلوی بیشتر شدن این قرض‌های روزافزون را بگیرد، با توجه به شرایط کنونی منطقه به نوبه خود کار بزرگی انجام داده است.
