بسم الله الرحمن الرحيم
سلام بر حضرت آدم، حضرت حوا، انبياء و پيامبران بزرگوار؛ و سلام بر اشرف مخلوقات و عزيز پيامبران، حضرت محمد(ص) و شفيع همه ما در روزجزا و سلام بر اهل بيت مطهرش.
سلام بر حجت منتظر، امام مهدي(عج) كه ان‌شاءالله از ياران و سربازانش قرار بگيريم و از جمله افرادي باشيم كه در ميان دستان مباركش به شهادت مي‌رسند و جان خويش را تسليم مي‌كنند.
سلام بر بنيانگذار انقلاب اسلامي‌مان و رهبر بزرگ مان، امام خميني(قدس‌سره).
سلام بر ولي امرمان حضرت آيت‌الله سيّدعلي خامنه‌اي.
سلام بر جهاد كنندگان و عمل كنندگان به فرامين الهي.
سلام بر شهيداني كه بر ما سبقت گرفتند. درود و رحمت خداوند برآنها.
سلام بر همه برادران ديني ام.
و سلام و درود خداوند بر خانواده عزيز و بزرگوارم.
بسم‌الله الرحمن الرحيم
به شما برادران عزيز و مسلمانم وصيت مي‌كنم تا از آن كساني باشيد كه پرچم حق را بر دوش خويش دارند و طريق حق را مي‌پيمايند. به همه شما وصيت مي‌كنم كه آقا و معلم بزرگ‌مان، امام حسين(ع) را الگوي خويش قراردهيد كه در گرماي شديد سرزمين كربلا، حتي زماني كه يكه و تنها شد، به طاغوتيان و ظالمان روي خوش نشان نداد و به هيچ وجه تسليم خواسته آنان نشد؛ بلكه خود را براي رضاي خداوند عزوجل فدا كرد تا كلمه حق، همواره در بالاترين مرتبه قرار گيرد. ان‌شاءالله در آينده‌اي نزديك، با حضرت حجت امام منتظر مهدي(عج) ـ ارواح و جان عالميان فداي خاك پايش باد ـ همراه خواهيد شد تا پرچم حق و عدالت را اعتلا بخشيد و بيرق اسلام را سربلند گردانيد.
همه ما از خدا هستيم و به سوي او باز خواهيم گشت، پس سزاوار نيست كه هيچ‌‌كدام از برادران، به هنگام شنيدن خبر شهادتم، بر خود سخت بگيرد و خداي ناكرده سست شود. بلكه بر شما واجب است تقوا پيشه كنيد و بر همت خويش در ادامه راه بيفزاييد، چون عزيزاني كه بر ما سبقت گرفته‌اند، منتظرمان هستند و ما به سوي آنها گام برمي‌‌داريم و اگر خدا بخواهد به آنها مي‌پيونديم و در ركاب آنها ملحق خواهيم شد.
حقيقتاً همه ما دائم مي‌خواهيم كه چيزي در راه خداوند عزوجل تقديم كنيم، پس الان در نزد ما چيزي جز وجودمان و جانمان نداريم و آن را نيز تقديم پروردگار متعال مي‌كنيم كه مطهر است و شريف؛ و اميدوارم كه او نيزاين جان را از ما قبول فرمايد. البته همه اينها بعد از آن خواهد بود كه ما جان خويش را به مصائب و بلاهاي اين دنياي پست آلوده ساخته‌ايم.
حال كه به سوي خداوند عزوجل سفر خواهم كرد و به كاروان شهدا ملحق مي‌شوم، همه آرزو و افتخارم اين است كه به پروردگار مهربان، رئوف، منّان و بخشنده خواهم پيوست. او كه به زودي از گناهانم چشم مي‌پوشد و از خطاهايم در خواهد گذشت و همه اينها بعد از اين است كه شما عزيزان حلالم كنيد و براي همين است كه از شما طلب بخشش و عفو دارم.
از برادرانم مي‌خواهم و به آنها وصيت مي‌كنم كه در صورت امكان پيكر مرا به خاك جمهوري اسلامي ايران ببرند و در مرقد امام رضا(ع)، حضرت معصومه(س)، و امام خميني (قدس سره) زيارت دهند.
از همه كساني كه خبر شهادتم را مي‌شنوند، خواهش مي‌كنم تا اگر نسبت به آنان اسائه ادبي كرده‌ام، مرا حلال كنند و بر من رحم آورند، كه انسان‌همواره در حال خطا و لغزش است.
از همه كساني كه عاشق شهادت هستند مي‌خواهم ـ و البته اين را براي خودشان درخواست مي‌كنم ـ كه يك هفته برايم نماز بخوانند و يك روز هم روزه بگيرند و به حساب من بگذارند، شايد كه خداي عزوجل از لغزش‌ها و خطاهايم چشم پوشي كند.
خانواده با كرامتم!
پدر عزيزم!
از تو طلب حلاليت دارم و مي‌خواهم كه بر من رحم كني، و براي شادي روحم، مجالس عزاداري را فقط براي حضرت اباعبدالله الحسين(ع) برپا كني و مرا هديه خودتان به پيشگاه خداوند عزوجل به حساب آوريد؛ شايد كه او حلالم كند و گناهانم را ببخشد.
هيچ‌‌گاه مصائب امام حسين(ع) در روز عاشورا را از ياد نبريد. به درستي كه او فرزندان و برادرش را به راه خدا فدا كرد و خودش را نيز براي اين‌که ظلم از مستضعفين زدوده شود، فدا ساخت.
به برادرانم وصيت مي‌كنم كه قطعه‌اي تربت كربلاي حسيني در قبرم بگذارند. لطفاً همان مقدار كه يافتيد قرار دهند.
پدر عزيزم!
به كلام اميرالمؤمنين علي(ع) نگاه كن، زماني كه خطاب به "اشعث بن‌قيس" و بعضي از فرزندانش مي‌گويد: "اي اشعث، اگر بر فرزند خويش محزون باشي، حق داري، چرا كه او از تو بود، ولي صبر پيشه كن كه در هر مصيبتي خدا پشت آن است. وقتي صبر كني قدر خداوند بر تو جاري مي‌شود و تو مأجور خواهي بود و اگر ناله و زاري كني، قدر خداوند بر تو جاري خواهد شد و تو نالان خواهي شد. اشعث، پسرت شادي توست و او بلا و آزمايش است وناراحتي تو ثواب و رحمت است. "
پدرم!
صبر پيشه كن و ياري بگير و به اين كلمات اعتماد كن به خاطر اين‌که تنها چيزي كه براي ما در دنيا و آخرت فايده دارد، همان است.
مادرم!
هميشه درك مي‌كردم كه تو مرا دوست داري و مصلحت مرا مي‌خواهي و براي سعادت و خوشبختي من تلاش مي‌كني. براي تو قسم مي‌خورم مادر، كه‌اين راه همان تنها طريقي است كه در آن سعادت من و سعادت هر انسان‌عاقلي وجود دارد و اين طريق شهادت در راه خداوند است.
مادرم!
هنگامي كه زمان مرگ انسان فرا رسد، نمي‌تواند نوع آن را خودش انتخاب‌كند، ولي كوتاه‌ترين راهي كه او را به اين هدف مقدس مي‌رساند چيست؟
مادرم!
باور كن همواره به تو نگريستم و از تو بسيار ياري گرفتم، ولي كوتاه‌تر ازطريق شهادت راهي نيافتم، و تازه بعد از تلاش و عمل زياد و طولاني به آن‌رسيدم، و اينجاست كه حضرت علي (ع) مي‌فرمايد: "چه بسا خداوند باز مي‌كند بر بنده‌اي در شكر را، و درِ گشاده روزي را مي‌بندد و بر بنده‌اي درِ دعا را باز نمي‌كند و در اجابت را مي‌بندد و براي بنده‌اي باب توبه را نمي‌گشايد و بر او درِ آمرزش را مي‌بندد."
من از همه گناهانم توبه مي‌كنم و برمي‌گردم به سوي خدا و او را شكرمي‌كنم. به درستي كه او كمك كرد تا اين‌‌گونه شوم و از او خواهش مي‌كنم كه شهادت را روزي‌ام گرداند. پس خداوند مصائب تو را به حساب خواهد آورد. خدا را در ياد داشته باش و روز حساب را به ياد بياور و به ياد بياور تنگي قبر وسياهي آن را، آنجا كه بچه، شيرِ مادرش را فراموش مي‌كند و انسان مصيبت‌هايش را به فراموشي مي‌سپارد.
مگر تو همواره نمي‌گفتي: "اي كاش ما هم با امام حسين(ع) بوديم" پس اين مقاومت اسلامي خط حسين و راه حسين است و آغاز آن با امام حسين(ع) است. پس كوتاهي و سستي نورزيم و در ياري حسين زمان خويش تأخيرنكنيم.
مادرم!
از تو خواهش مي‌كنم كه مرا حلال كني و بر من رحم آوري و به ام‌المصائب حضرت زينب(س)، تأسي كني و مصيبت‌هاي او و برادرانش را و فرزندان برادرانش را به ياد بياوري.
مادرم!
آيا نمي‌خواهي در پيشگاه حضرت زهرا(س) روسفيد شوي؟ آيا دوست نداري با او باشي؟ پس بدان كه همه مادران شهدا كه فرزندان خويش را در راه خدا فدا كرده و صبر كردند، به اذن خداوند به زودي در روز محشر، با حضرت زهرا(س) جمع خواهند شد.
مادرم!
آيا در شرع اسلام باب زكات و خمس نيامده است؟ پس بر هر چيزي خمس واجب است و من خمس‌ِ آن چيزهايي هستم كه خدا روزي‌ات گردانيده است.
برادران عزيزم!
از همه شما طلب حلاليت دارم و مي‌خواهم كه اگر احياناً اسائه ادبي بر شما روا داشته‌ام، مرا ببخشيد. از شما مي‌خواهم كه طريق جهاد حسيني خويش را ادامه دهيد كه آن، تنها خط سالم و درست است كه در آن نجات شما در دنيا وآخرت رقم مي‌خورد.
از شما مي‌خواهم كه براي من سه سال نماز قضا و دو ماه روزه ـ قربة‌الي الله ـ براي نزديكي به خدا بجا آوريد.
خواهرانم، دختران!
از همگي شما مي‌خواهم كه حلالم كنيد و از شما براي خودم طلب مغفرت و بخشش دارم؛ برايم دعا كنيد تا خداوند عزوجل بهشتش را نصيبم گرداند و شما را هدايت كند در هراس‌ها و حُزن‌هايي كه ممكن است در طي دوران پيش بيايد، و شما را از تأسي كنندگان به حضرت زينب(س) قرار دهد.
همچنان در راهي كه آغاز كرده‌ايد بر اعتقاد اوليه خود باقي بمانيد و از راه خويش حفاظت كنيد كه، آن راه صحيح است و همان طريقي است كه به زودي شما را از عذاب خداوندي نجات و رهايي خواهد بخشيد.
برادر شما، محتاج رحمت خداوند عزوجل
محمد حيدر حسين جوهري (بلال)
