بسم‌الله الرحمن الرحيم
احساس مي‌كنم كه به زودي اباعبدالله الحسين(ع) را در آغوش خواهم كشيد، درحالي كه به قافله شهدايي كه راه را براي‌مان روشن كرده‌اند، ملحق مي‌شوم. من شما را در اين دنيايي فاني وداع مي‌كنم. دنيايي كه اولش ذلت وآخرش شقاوت است. در حلالش حساب است و در حرامش عذاب و عقاب. پس، دنيا براي غيرِ ما خلق شده است.
برادرانم!
اسلام هيچ گاه لذتي به خود نديده است. همانا زميني كه به خون مجاهدين سيراب نشده، مردمي خوار و ذليل خواهد داشت، تا وقتي كه مردمي به شهادت در راهي كه امام حسين(ع) پيمود، معتقد باشند، عزيز و آزاد خواهند بود. خون حسين(ع) و راه او همچنان ما را برخواهد انگيخت، تا وقتي كه ظالم و مستكبري نماند، و بدانيد كه اسرائيل دشمن خدا و اسلام‌است و همان طور كه خداوند به ما وعده فرموده است، او را نيز به زودي نابود خواهيم كرد.
برادر شما
عباس عبدالله
