شهیدان، زنده های جاویدند

خبرگزاری دفاع مقدس: خداوند منان در قرآن کریم، به زنده بودن شهدا اشاره دارد و در آیه 154 سوره بقره می فرمایند:
وَ لا تَقُولُوا لِمَنْ یُقْتَلُ فی سَبیلِ اللَّهِ أَمْواتٌ بَلْ أَحْیاءٌ وَ لکِنْ لا تَشْعُرُونَ

و به آنها که در راه خدا کشته مى شوند، مرده نگویید؛ بلکه آنان زنده اند، ولى شما نمى فهمید.

 تفسیر المیزان

(ولا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله اموات بل احیاء و لکن لاتشعرون ):(و به کسی که در راه خدا کشته شده است مرده نگویید، بلکه اینان زنده هایی هستند ولی شما درک نمی کنید).

همانا مادیون به مادیت نفس وبطلان آن بواسطه مرگ معتقد هستند وزندگی اخروی را نفی می کنند، سپس در  می یابند که فطرت انسان قائل به بقاء نفس است و باور دارد که نفس از سعادت وشقاوت متأثر می شود و در اموری که احتیاج به فداکاری و قربانی کردن باشد، اگرهرکس که بمیرد فانی می شود و می گذرد، هیچ انگیزه ای برای انسان یافت نمی شود که خود را فدای دیگران کند تا دیگران زنده بمانند و هیچ داعی او را بازنمی دارد که نفس خود را از بهره کشی از دیگران وظلم و جور منع کند تا دیگران از عدل بهره مند شوند، پس شخص عاقل چیزی را نمی دهد جز آنکه عوض وبدل آن را دریافت کند، اما دادن بدون گرفتن ،مثل مرگ در راه زندگی دیگران و محروم شدن در برابر تمتع و بهره وری دیگران امری است که فطرت از آن گریزان است.

پس چون این امر را دریافته اند، خیالات و اوهام دروغینی را تراشیده اند، از قبیل آنکه انسان آزاده باید خود را فدای وطن ، قوم و آنچه شرفش در گرو آنست بکند و در توهم بودن این امور تردیدی نیست ، اما حیات درتعریف الهی ، زندگی دنیوی نیست و افرادی را که در راه خدا کشته شوند مرده نیستند، بلکه آنها زنده اند، اما حواس بشر آنها را درک نمی کند و هیچ آثاری ازکشته شدن آن فرد نزد اولیاء او باقی نمی ماند؛ جز آنکه از او جدا شده اند، اما این مسأله در قبال رضای خدا و حیات نیکویی که شهید به آن می رسد آسان و سهل است و این آیه دلالت واضحی بر زندگی در عالم برزخ دارد که به عالم قبر هم نامیده می شود و آن عالم حد واسط بین موت و قیامت است.

شهیدان زنده اند

تفسیر نمونه
به دنبال مسأله صبر و استقامت، در این آیه سخن از حیات جاویدان شهیدان مى گوید که پیوند نزدیکى با استقامت و صبرشان دارد.
نخست مى گوید: «و به آنها که در راه خدا کشته مى شوند، مرده نگویید» (وَ لاَتَقُولُوا لِمَنْ یُقْتَلُ فِى سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ).
سپس براى تأکید اضافه مى کند: «بلکه آنان زنده اند، ولى شما نمى فهمید!» (بَلْ أَحْیَاءٌ وَ لَـکِنْ لاَتَشْعُرُونَ).
اصولا در هر نهضتى گروهى راحت طلب و ترسو خود را کنار مى کشند و علاوه بر اینکه خودشان کارى انجام نمى دهند، سعى در دلسرد کردن دیگران دارند. گروهى از این قماش مردم در آغاز اسلام بودند که هرگاه کسى از مسلمانان در میدان جهاد به افتخار شهادت نایل مى آمد مى گفتند: فلانى مُرد! و با اظهار تأسّف از مردنش، دیگران را مضطرب مى ساختند.
خداوند در پاسخ این سخنان مسموم با صراحت مى گوید: کسانى که در راه خدا جان مى دهند آنها زنده اند، زنده جاویدان و از روزیهاى معنوى در پیشگاه خدا بهره مى گیرند، امّا شما که در چاردیوارى محدود عالم ماده محبوس و زندانى هستید، این حقایق را نمى توانید درک کنید.
در ضمن از این آیه موضوع بقاى روح و زندگى برزخى انسانها (زندگى پس از مرگ و قبل از رستاخیز) به روشنى اثبات مى شود.