تبعات سیاسی حمله به بغداد / حمله ی سرنوشت ساز برای ایران

به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، از آنجا که جنبش عدم تعهد در اکثر موارد مواضع مستقلی را در عرصه های سیاسی جهانی اتخاذ کرده بود نگاه مسؤولین جمهوری اسلامی به این جنبش مثبت بود؛ اما عراق و برخی حامیانش می خواستند در مواضع مستقل جنبش عدم تعهد خلل به وجود آید و روح حق طلبانه را از مواضع این جنبش بگیرند؛ لذا به بهانه ی عضویت عراق در این جنبش پیشنهاد شد که در سال 1982 میلادی میزبانی اجلاس را عراق به عهده بگیرد.

در آن مقطع زمانی این کشور از طرف همه ی استکبار با جمهوری اسلامی ایران می جنگید؛ لذا جمهوری اسلامی هم ضمن اعلام عدم شرکت خود در این اجلاس نا امن بودن پایتخت عراق را جهت برگزاری چنین اجلاسی به اطلاع دبیرخانه ی جنبش رسانید.

رژیم صدام نیز با همه ی توان و کمکهای خارجی پدافند هوایی مستحکمی را در آسمان بغداد به وجود آورده بود؛ به طوری که رسانه های جهان امنیت آسمان بغداد را همپای آسمان مسکو برمی شمردند. دولت عراق بارها برای نمایش اقتدار و امنیت خویش عده ای را مأمور عبور و مرور مکرر با خودروهای مدل بالا در اتوبانهای اطراف بغداد کرده بود و این صحنه ها را در تلویزیون عراق پخش می کرد.

این تصمیمات با شکست نظامیان بعثی در جبهه های نبرد با جمهوری اسلامی ایران خصوصاً در خرمشهر مصادف شده بود و آنان به شدت تلاش می کردند تا از طریق میزبانی جنبش عدم تعهد که دو سوم کشورهای جهان در آن عضویت دارند بتواند دنیا را علیه جمهوری اسلامی ایران به یک اجماع برساند و سرپوشی بر شکستهای مفتضحانه ی خویش بگذارد.

مسئولین جمهوری اسلامی به این نتیجه رسیدند که تنها راه برگزار نشدن این اجلاس در عراق نا امن نشان دادن بغداد است. بنابراین، شورای عالی دفاع ملی دستور حمله ی هوایی به بغداد را که یک خطرپذیری فوق العاده بود صادر نمود. طرح عملیات در ستاد نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران آماده و دستور اجرای آن به پایگاه سوم شکاری شهید نوژه در همدان ابلاغ شد.

نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران باید به دنبال خلبانانی می گشت تا این خطر را بپذیرند و آبروی کشور را بخرند. چندین خلبان برای این مأموریت سنگین توسط فرماندهان انتخاب شدند که یکی از ایشان شهید سرهنگ عباس دوران بود.

سحرگاه روز 30 تیرماه 1361 جنگنده های نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به سمت هدف به پرواز درآمدند. قرار بود دو جنگنده جنوب عراق را مورد حمله قرار دهند و شهید دوران نیز با دور زدن شهر بغداد پالایشگاه الدوره را بمباران نماید.

به محض رسیدن هواپیما بر روی پالایشگاه، ضدهوایی ها به کار افتاد و هواپیما مورد اصابت چندین تیر قرار گرفت. شهید عباس دوران برای تکمیل برنامه ای که در سر داشت به کمک خود منصور کاظمی می گوید که هواپیما را ترک کند. کاظمی پس از خروج از هواپیما به دلیل سقوط خطرناکی که داشت مجروح و به دست نیروهای بعثی به اسارت درمی آید.

حالا نوبت شهید دوران است که شجاعتش را به نمایش بگذارد. او هواپیما را به سمت هتلی که قرار بود  اقامتگاه سران جنبش عدم تعهد باشد، هدایت و با یک اقدام شهادت طلبانه آن را به هتل کوبید. از این شهید بزرگوار تنها یک دستکش و یک پوتین و کمی استخوان سوخته در نوزدهمین سالگرد شهادتش در 30 تیرماه 1380 با پیکر دیگر آزادگان شهید به میهن اسلامی بازگشت.

این عملیات سرنوشت ساز نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران بار دیگر هیمنه ی دروغین حزب بعث عراق و حامیانش را فرو ریخت. این حمله به تمام دنیا نشان داد که اگر اراده ی نظام اسلامی بر نا امن نشان دادن محلی در هر کجای این عالم قرار بگیرد قطعاً بدون هیچ معطلی این کار انجام خواهد گرفت و مستکبران دنیا نمیتوانند برای لحظه ای چشم آرام بر هم نهند.

با اجرای این عملیات شهادت طلبانه توسط شهید سرافراز اسلام خلبان عباس دوران علاوه بر آنکه دشمن نتوانست امتیاز میزبانی اجلاس را به دست آورد و از آن به نفع خویش استفاده کند، دیپلماسی قوی جمهوری اسلامی ایران توانست ضمن استقرار محل اجلاس در دهلی نو که برای مستضعفین، یک کشور قابل احترام است تبعات منفی اقدامات حامیان صدام را در این اجلاس خنثی نماید.

اگرچه عدم میزبانی عراق برای کشورمان برگ برنده ای به حساب میآمد ولی مواضع اجلاس در قبال جنگ تحمیلی بسیار انفعالی بود.