به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، پس از گذشت 30 سال هنوز هم مناطق عملیاتی فتح المبین میهمان انسان هایی است که برای تجدید بیعت با 8 سال رشادت و ارزش های غنی دفاع مقدس آمده اند، انسان هایی که برای چند روز خود را از دنیا کنار کشیده اند و آمده اند کنار شهدا خود را آسمانی کنند.
به راحتی در اشک هایی که از صورتهایشان جاری می شود می توان شهدا را که بدون هیچ چشم داشتی از جانشان گذشته اند را دید انگار با هم صحبت می کنند و آن روزها را حس می کنند و این حس مقتدرانه را از قدم هایی که بر می دارند می فهمی.
برای لحظه ای خود را به جای شهدا می گذارند و از خود می پرسند اگر امروز آن جنگ بر کشور تحمیل می شد آیا به همان راحتی که شهدا گذشتند از خانواده هایشان، فرزندانشان و... اینها نیز می گذرند اما نه به همین راحتی نیست حتی در فکر و خیالشان نیز فکر کردن به این موضوع سخت است، مگر می شود بدون هیچ چشم داشتی از تمام هستیت بگذری !!!
از فکر که بیرون می آیند بیشتر نیز متوجه رشادت ها و ایثارهای این بزرگ مردان تاریخ ایران می شوند و با همین شهدا بیعت می بندد و به آنها قول می دهند که هرگز از راه آهنها لحظه ای غافل نشوند.
خاکی که اکنون در آن قدم گذاشته اند به خوبی شاهد بر زمین افتائن ده ها هزار شهید بوده است و هرگز این از خود گذشتگی ها را فراموش نمی کند و امروز نیز به خاطر وجود این جوانان و تجدید بیعت با شهدا به خود می بالد و این غرور را در آن می توان حس کرد.
عملیات فتح المبین که در دوم فروردین 1361 با رمز یا زهرا(س) در شوش و دزفول آغاز شد با رشادت های تمام نهاد ها و مردم به پیروزی رسید.
