به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس به نقل از مهر، علی حسینی از دوستان حجتالاسلام علی خلیلی اظهار داشت: علی جوانی متواضع و نجیب بود که همواره نسبت به مسائل فرهنگی و ارزش های اسلامی حساسیت به خرج می داد.
یکی از دوستان جانباز امر به معروف و نهی از منکر افزود: وی امر به معروف و نهی از منکر را دو مسئله مهم و اساسی در جامعه می دانست و در نامه ای که به رهبر معظم انقلاب اسلامی نوشت تأکید کرد که پیامبر(ص) فرمودند اگر امر به معروف و نهی از منکر ترک شود، خداوند دعاهارا نمی شنود و بلا نازل میکند و من خواستم جلوی بلا را بگیرم.
هیچ یک از دوستان علی ذره ای لغزش در وجود وی احساس نکردیم
وی ادامه داد: جالب بود که خلیلی تأکید داشت که برای هیچ فردی امر به معروف را انجام نداده است بلکه به خاطر رضای خداوند و دفاع از ناموس شیعه رنج و درد بیماری را برای خود خریده است.
حسینی اضافه کرد: شاید برخی تصور کنند که او پس از مصدوم شدن از انجام فریضه امر به معروف پشیمان شد اما حقیقتا هیچ یک از دوستان علی ذره ای لغزش در وجود وی احساس نکردیم و وی در نامه تاریخی خود به رهبر انقلاب نشان داد که همواره در کنار اصول و آرمان های اسلامی قرار دارد.
این فعال فرهنگی تأکید کرد: فلسفه امر به معروف و نهی از منکر برای تشویق جامعه به سوی انجام امور صالح و دوری گزیدن از گناهان و منکرات بوده، در واقع خداوند بهترین بندگان خود را مامور این دو فریضه کرده است و علی خلیلی قطعا یکی از مأموران خوب خداوند بود.
وی عنوان کرد: شاید امروز بهترین راه خوشحال کردن علی، احیای فریضه امر به معروف و نهی از منکر در جامعه است، زیرا او بسیار دوست داشت تا این واجب فراموش شده در جامعه اسلامی احیا شود.
حسینی بیان داشت: برای اجرای درست امر به معروف و نهی از منکر در جامعه باید همه وارد صحنه شوند، اجرای امر به معروف و نهی از منکر یکی از ضرورتهای کنونی جامعه اسلامی بوده و باید مورد توجه قرار گیرد.
گفتنی است حجت الاسلام علی خلیلی جانباز ناهی از منکر ساعت 19 روز یکشنبه بر اثر بیماری طولانی پس از جراحات وارده، دعوت حق را لبیک گفت.
در قسمتی از نامه جانباز امر به معروف و نهی از منکر به رهبر معظم انقلاب اسلامی می آید: جان من و هزاران چون من فدای غربتت. به خدا که دردهای خودم در برابر دردهای شما فراموشم می شود که چگونه مرگ غیرت و جوانمردی را به سوگ می نشینید.
من و هزاران من در برابر درد های شما ساکت نمی نشینیم و اگر بارها شاهرگمان را بزنند و هیچ ارگانی خرج مداوایمان را ندهد بازهم نمی گذاریم رگ غیرت و ایمان در کوچه های شهرمان بخشکد.
