خبرگزاری دفاع مقدس: پادگان دو کوهه از مکانهای خاطره انگیر دوران دفاع مقدس است که هر ساله تعداد زیادی از زائرین راهیان نور برای بازدید و نیز اسکان به این نقطه سفر میکنند. مقدمات و برنامه ریزیهای اسکان و پذیرایی زائرین دوکوهه توسط مسئولین این پادگان ماهها قبل از اوج سفرهای راهیان نور انجام میشود که علاوه بر استقرار، کار آماده سازی و توزیع غذای زائران را نیز برعهده دارند. در ادامه، گفتو گوی خبرگزاری دفاع مقدس را با سرهنگ امین نجفی از مسئولین تدارکات پادگان دوکوهه میخوانیم.
سرهنگ امین نجفی مسئول تدارکات و پشتیبانی پادگان دوکوهه ظرفیت آشپزخانه این پادگان را پذیرای روزانه ۵ هزار نفر دانست و اظهار داشت: از ابتدای اسفند ماه پذیرایی از کاروانهای راهیان نور آغاز میشود که از اول اسفند شاهد حضور کاروانهای دانشجویی و از چهارم اسفندماه نیز کاروانهای شهری را به پادگان دو کوهه هستیم.
وی افزود: روزانه به طور میانگین ۱۵۰۰ پرس غذا در همه وعدههای صبحانه، ناهار و شام آماده میکنیم که برنامه ریزیهای آماده سازی غذا قبل از شروع اعزام کاروانها و در ماههای مهر و آبان صورت میگیرد. با نامه نگاریهایی که کاروانها انجام میدهند، مطلع میشویم که در کدام تاریخ کدام شهر مهمان ما هستند.
نجفی در خصوص کیفیت غذا گفت: ما همواره سعی کردهایم غذا با قیمت تمام شده و کیفیت خوبی عرضه شود تا مشوق کاروانها برای حضور در این پادگان باشیم.
این رزمنده دفاع مقدس بیان کرد: سال گذشته شاهد بودیم مردم محلی اگر مهمانی خانوادگی داشتند غذایشان را از این محل تهیه کردند. ما نیز منعی برای این کار نداریم تا تنها افرادی که در قالب کاروان راهیان نور وارد پادگان میشوند از این غذا استفاده کنند چرا که یکی از اهداف ما این است تا به هر طریقی شده مردم برای چند دقیقه با فضای معنوی دوکوهه آشنا بشوند.
وی با بیان خاطرهای از حضور مردم در این پادگان گفت: سال ۸۵ بود. فقط بنده و سردار عسگری در پادگان حضور داشتیم. یک شب حدود ساعت ۱۱ دژبان زنگ زد. در ماه اسفند قرار داشتیم و هوا سرد بود. دژبانی گفت خانوادهای آمدهاند و اصرار دارند داخل پادگان شوند. وضعیت پوششی مناسبی ندارند و خانمها از حجاب خوبی برخوردار نیستند در واقع به جو پادگان نمیخورند.
با وجودی که شرایط چند سال پیش به نسبت الان تندتر بود و پیش بینی میکردیم ممکن است حضور آنان در پادگان مشکل ساز شود وقتی اصرار آنها را دیدیم اجازه دادیم داخل بیایند تا حداقل حضوری دیداری داشته باشیم. زمانی که من و سردار عسگری جلوی در رفتیم و تیپ این افراد را دیدیم جا خوردیم. نمیدانستیم به چه دلیل افرادی با ماشین مدل بالا و وضعیت خوب که میتوانستند به راحتی به بهترین هتل شهر بروند اصرار دارند به داخل پادگان بیایند.
مردی که با خانواده همراه بود میگفت: ناخودآگاه زمانی که به جلوی پادگان رسیدیم هرچقدر تلاش کردیم نتوانستیم حرکت کنیم انگار کسی به ما میگفت اینجا محل امنی است. به آنها تذکر دادیم افرادی اینجا هستند که ممکن است با تیپ خانمهای شما مشکل داشته باشند. آنها گفتند ما فقط یه گوشهای چادر زده و شب را استراحت میکنیم و صبح زود هم حرکت میکنیم.
ساعت ۲ نصف شب بود و ماهم خواب بودیم که دیدیم کسی با مشت به در میکوبد. دقت کردم دیدم همان آقاست. ترسیده بودم و سردار عسگری را بیدار کردم. گمان میکردیم شاید با کسی درگیر شده باشند. هر دو باهم در را باز کردیم.
این آقا دو دستی یقه سردار عسگری را گرفت و از سردار میپرسید اینجا کجاست؟ هول شده بودیم و گفتیم چه شده است. آن آقا تعریف میکرد همسرم و خواهرش تا به حال نماز نخوانده اند. از وقتی به اینجا آمدیم همسرم به حسینه رفته و سر به سجده گذاشته و از خدا میخواهد او را ببخشد. میگفت خودم هم منقلب شدم.
سردار عسگری توضیح داد که اینجا قدمگاه رزمندگان وشهدای بزرگی چون شهید همت، شهید دستواره، شهید احمد دیندار و غیره بوده است.
نجفی در پایان بیان داشت: هم اکنون حدود ۱۵ نفر در آشپزخانه مشغول به کار هستند که این ۱۵ نفر از ساعت پنج و نیم صبح تا ۱۱ شب، کار میکنند و دو ساعت در روز استراحت دارند. با وجودی که تعدادی از خدمه سرباز هستند؛ اما به قدری جو و روحیه معنوی این مکان اینجا روی آنها اثر میگذارد که اصلا به فکر انجام خدمت وظیفه نیستند؛ بلکه با تمام توان و خالصانه اینجا کار میکنند. ما در آشپزخانه پادگان رزمنده و جانباز جنگ داریم که با اصرار دارد در آشپزخانه کمک کند.
